De cijfers van ons verblijf lopen langzaam op. Het is alweer de 30ste dag in Holzminden. Als we niet oppassen raken we nog gehecht aan deze plek.
Gisteravond ontdekt Ali weer een prachtige zonsondergang en die zal en moet ze natuurlijk vastleggen. Ze klaagt er wel over dat er zoveel vaste caravans in de weg staan. Ik probeer haar duidelijk te maken dat dit wel vaker voorkomt op een camping.
Vanaf de brug ontdekken we iemand die aan het grasmaaien is met een handmaaier. Kijk, de gemeente ambtenaren zijn te beroerd om in het weekeinde in het zwembad te werken, zodat het in het weekeinde gesloten is, ook met 30 graden. Maar een grasveldje maaien, met de hand..... oh natuurlijk. Oh, U ziet de maaier niet? Langs de waterkant en aan het einde van die drie baantjes... ja, echt.
Als we, voor sommigen, een ijsje gaan eten op de markt in Holzminden, worden we betrapt door de Webcam. Ja, die vooraan met de hoed ben ik.
De soldaatjes blijven maar door oefenen, hoewel we geen idee hebben, wat ze oefenen. Het lijkt alsof ze alleen maar heen en weer varen met hun opblaasbootjes. Hier hebben ze kennelijk teveel water geschept en zijn ze de boot aan het leegpompen, wat overigens heeeeel langzaam gaat.
