Tarragona Las Palmeras

 Het plan om vanmorgen eerst nog even langs de Mercadona te gaan in Oliva vervalt als we om even voor zeven allebei klaarwakker zijn. Reisstress? Dus even over achten rijden we camping Rio Mar af.

Waar anders de dames ons verwelkomen, wordt er nu afscheid genomen door één dame met een enorme angstaanjagende hond. Dat laatste houdt mij tegen haar even de hand te schudden, afgezien van de protesten van Ali.

Ondanks dat we een alternatieve route in de navigatie hebben ingegeven, waardoor we eerder op de AP7 terecht komen, kiezen we toch voor de route "dwars door Oliva", met z'n vele verkeerslichten en opgewonden Spanjaarden. Maar allebeide vinden we dit leuk, eigenlijk gek, maar toch.

We zijn nog nooit tot zo laat in het jaar door Spanje gereden, met als gevolg dat er van alles nu in bloei staat. Wat te denken van deze Oleander? Werkelijk langs de gehele snelweg staat het in bloei.

Maar niet alleen de Oleander, ook de Brem staat er vrolijk bij. Ik weet niet hoelang deze plant bloeit, of dat dit meerdere keren per seizoen is, maar in januari staat het ook al te bloeien.

Dit soort bouwsels laten altijd mijn wenkbrauwen fronsen. Waarom worden ze hier geplaatst, of het moet zo zijn dat een vlakke rotonde te veel uitnodigt rechtdoor te rijden.

We zijn al eerder bij de aangegeven camping Torre de la Mora geweest en Ali weet nog te vertellen dat het een heel krap weggetje er naartoe is. Nou, daar is niks aan gelogen, Meine Gute. Voor ons staat nog een caravan te wachten, dus sluiten wij aan. Niet veel later komt een meneer van de camping aanlopen. "Full", full meldt hij ons, breed met zijn armen zwaaiend. Dit is iets wat wij  nog niet eerder hebben meegemaakt in deze periode, een volle camping. De volgende camping is zo'n 3,5 km terug.

Bij de receptie van camping Las Palmeras worden we alleraardigst geholpen door een jonge dame. Ali is helemaal enthousiast, ik wacht liever nog even af.

Een jongeman, met een vast gebeitelde glimlach, brengt ons naar de plek. Het is nog een hele reis.

Dat is geen wonder, want de camping is small, maar heel lang en wij staan nog maar halverwege.

Zo kunnen wel lekker veel mensen pal aan het strand staan, waar het dan wel weer hard uit zee waait en dat windje is fris.

Eerst maar eens tot zover, morgen meer over deze camping.