Het blijft toch iedere keer een angstaanjagend tafereel als de hemel weer in brand lijkt te staan. Het gekke aan dit fenomeen is dat het zeer kort duurt. Want nog geen 30 seconden later is de lucht weer als normaal.
Vandaag krijgen we bezoek van bovenstaand voertuig en dat is geen onverdeeld genoegen, want het blijkt een firma te zijn die de afvoer leegpompt. Nou, dat krijgen we duidelijk mee. Na korte tijd verspreidt zich over de camping een onvoorstelbare putlucht, zeker omdat de wind pal onze kant op staat en wij er eigenlijk, letterlijk, met de neus bovenop zitten. Het is bijna niet te harden.
Hoe zal het dan zijn voor deze twee mannen, die dit de hele dag moeten meemaken. Zou je aan deze geur kunnen wennen? Voor het eerst, tijdens ons verblijf, ben ik blij met de visgeuren, want de vis wordt gefrituurd in zogenaamde gootolie. Gootolie is eigenlijk afgedankte spijsolie en herinnert mij aan mijn tijd in de Korporaals bar in Zuidlaren, als ik terugkwam van vakantie en de olie 4 weken lang niet was ververst.
Terwijl ik zo, in mezelf, zit te mijmeren passeert er plotseling een tent. Het is een vreemd gezicht, zo'n voortschrijdende tent.
Het mysterie wordt al snel opgelost, als twee mannen onder de tent vandaan komen en kwistig met water spuitend de tent proberen te ontdoen van het in een halfjaar opgedane vuil. Terwijl er in het Zuiden van Spanje al een water tekort is en het drinkwater met tankwagens moet worden aangevoerd, staan hier twee heren een half uur lang hun tentje af te spoelen. Ik kan het dan ook niet laten een opmerking te maken in de trant van: "Weer een bijdrage aan het watertekort in Spanje, maar, het tentje is schoon."
Nee, dan deze creatieve manier van onze overbuurman om zuinig om te gaan met water. Je vangt je vuilwater weer op in een heel klein waterflesje. Hoewel ik ze er van verdenk dat dit niet bedoeld is voor hergebruik. Trouwens, het ding hangt er nog maar net onder en het is al voor meer dan de helft vol.
Morgen gaat de reis naar het HLA San Carlos Hospital in Denia om bloed te prikken.