Ik heb vannacht weer wat bijgeleerd. Ik kan nu met mijn ogen dicht een passagierstrein en een goederentrein van elkaar onderscheiden. Verder lukt het mij om een lichtere loc (locomotief) en een zware loc te herkennen.
Op 100 meter afstand van de plek waar wij met de campers staan, rijdt hier een trein tussen Barcelona en Valencia, visa versa. Dus eentje naar Barcelona en eentje naar Valencia, soms kruisen ze elkaar precies hier. Dat ieder half uur.
De plek, op zich, is helemaal niet gek, zo vlak langs de zee, maar ja, die trein he.
De plekken zijn ook een beetje krap. Zo heeft een Duits echtpaar nog net, hun toch al niet grote caravan, tussen ons en de buren kunnen proppen. Nu is meneer wel een beetje eigenwijs, want wij mochten hem niet helpen. Moeders, in het aqua gekleurde jack, loopt er ook een beetje verloren bij. 's Avonds zitten ze aan een tafeltje te blauwbekken. Volgens Ali houdt meneer meer van zijn hond dan van zijn vrouw.
Die jonge hond zit trouwens zo trots als een...... op de dissel als boegbeeld mooi te wezen.
Op het strand is het ook alleen maar comfortabel te toeven als je in of achter een dergelijk soort hondenhok zit. Want anders is het kleumen. Vandaar misschien dat het strand verder leeg is?
Gistermorgen, we hebben alles al voor elkaar, valt het flesje met afwasmiddel om, want er moet voor vertrek nog wel even worden afgewassen nietwaar? Maar...... de dop van het flesje was al stuk en nu springt het dopje eraf en de geconcentreerde smurrie zit werkelijk overal. Op het aanrecht, op de vloerbedekking van de camper, op de broek en blouse van Ali, het is één grote bende.
Gisteren spoelt ze het stoffen vloerkleed, waarvan de onderkant met rubber is bekleed, uit, waarbij ze haar fris gewassen witte broek besmeurd. Vannacht hangt het kleed op de achterkant van de camper te drogen. Vanmorgen wordt het weer, afwasmiddel vrij, in de camper gelegd.
Na gedane arbeid is het heerlijk toeven in een zonovergoten omgeving en die moeten we koesteren, want, waar we ook naartoe gaan, het regent daar of het gaat regenen.
Maar de trein doet ons de das om, we vertrekken morgenochtend, dus gaan we nu de lange wandeling naar de receptie maken, om te betalen. Trouwens, vanmorgen kregen we, op weg naar de winkel een lift van één van de golfkarretjes, die hier talrijk rondcrossen.
Betaald en we kunnen morgenochtend weg. Als ik zeg dat de trein mij genekt heeft, komt het meiske met de dooddoener van de maand: "Ja, daar kunnen we niks aan doen."
Kijk, ik had verwacht dat, na mijn klacht, ze de rails onmiddellijk hadden omgelegd......
