Rio Mar 42

 Deze verwachting hadden we ook voor vandaag in de weer-app, maar dat ging niet door. Wel was het de hele dag bewolkt, totdat rond 3 uur het zonnetje doorbreekt. Voor regen hoeven we voor vandaag niet meer te vrezen.

Totdat Louis zojuist met een grote zak kunstmest aan komt rijden en driftig met het spul in het rond begint te smijten. De hondenbezitters even verderop raken al zachtjes in paniek, want echt gezond is kunstmest nou ook weer niet voor honden. Nu moet ik Louis nog zien te ontfutselend hoe laat hij de regen verwacht. "A que hora llueve Louis?" "Possible Mañana" (mogelijk morgen.) Dat zou betekenen dat ditmaal de vooruitzichten gaan kloppen.

De plek aan de overkant gaat bezet worden door een Engels stel. Nu heeft meneer maar een kleine twee meter over, dus dat moet lukken. Allereerst probeert hij het vooruit maar iedere chauffeur weet, dat gaat niet lukken. Dan maar achteruit inparkeren, maar dat kost hem bijna 2 fietsen of het leven van een boom. Dus gaan de fietsen eraf. Lost dat iets op? Niet echt. Het is een driftig heen en weer rijden maar hij komt geen steek verder. Meneer komt met een oorzaak, zijn stuur zit aan de andere kant! Maar opeens heeft mevrouw er meer dan genoeg van. Ze sommeert meneer een andere plek op te zoeken. Zelf beent ze met een ferme stap naar de receptie om hun verhuizing aan te melden.

Nu kan ik me ook wel een beetje voorstellen dat, als er aan de overkant, twee nieuwsgierige oude mensen mee zitten te kijken, dat wel op je zenuwen gaat werken.