Langzamerhand loopt de camping vol met Spanjaarden. Alleen al aan het gebruik van de toilet gebouwen is het te merken. Ondanks dat de toiletten 4 x op een dag worden schoongemaakt zijn de zit-toiletten niet meer te betreden zonder het dragen van laarzen. Regelmatig zit alles er onder. Je begrijpt niet hoe ze het voor elkaar krijgen. Ook het gebruik van de betaalde Camping WiFi wordt steeds onbetrouwbaarder.
Lang leve Semana Santa.
Vanmorgen melden Riky en Theo zich in estafettevorm. Theo is naar de kapper, dus hij komt iets later. Het blijkt dat hij al om kwart voor tien voor de deur van de kapper heeft gestaan. Toen heeft hij alvast zijn jas aan de kruk geknoopt en is gaan wandelen. Zo was ie in ieder geval de eerste.
Na de koffie wandelen we gezamenlijk nog even naar het oude stadje, waar wordt besloten een hapje te gaan eten.
We belanden in het zogenaamde "Tapasstraatje", waar we al eerder hebben genoten van de heerlijke tapas. De dames kwijten zich van hun "verzorgings-taak", terwijl de heren zitten te wachten op de dingen die gaan komen.
Achter Theo zitten twee dames, die een grote belangstelling aan de dag leggen voor Misty, het hondje van Riky en Theo. Als de dames tegen Misty gaan praten, meldt Theo dat het diertje alleen Nederlands verstaat. "Dat komt goed uit" zegt de dame, "Wij zijn Nederlands!", waarop ze weer doorgaan met het knuffelen. Ik kan me niet aan de indruk onttrekken dat Theo, met enige jaloezie, deze knuffel partij gade slaat en bij z'n eigen denkt: "Was ik maar dat hondje".
Datzelfde hondje wordt ons even later bijna noodlottig, als de baas van de toko ziet dat Misty van een schoteltje aan het slobberen is. Hij roept eerst, in het Spaans, dat de hond weg moet. Even later komt hij geagiteerd aan onze tafeltje staan en maakt ons duidelijk dat de hond op de grond moet, punt uit.
Van de grond naar de zevende hemel, is voor een lieflijk hondje als Misty een kleine stap. Want even later kan dit knulletje er niet genoeg van krijgen. Als het hondje hem ook nog begint te likken, is ook het knaapje in de zevende hemel.
Terug op de boulevard worden we gegrepen door viool klanken uit de verte van een live muzikant. Als we hem bereiken begint hij aan een virtuoze vertolking van het thema nummer van de Beauty and the Beast. Kippenvel bezorgt hij Theo en mij en we kunnen ons maar moeilijk losrukken van zijn vioolspel.
Terug op de camping staat er weer een enorme Morelo camper naast ons, waarvan we even denken, dat de Belgen weer terug zijn. Maar het zijn Engelsen, die hier voor 3 dagen hun 9 meter lang slagschip een plaatsje hebben gegeven.
Vanmorgen melden Riky en Theo zich in estafettevorm. Theo is naar de kapper, dus hij komt iets later. Het blijkt dat hij al om kwart voor tien voor de deur van de kapper heeft gestaan. Toen heeft hij alvast zijn jas aan de kruk geknoopt en is gaan wandelen. Zo was ie in ieder geval de eerste.
Na de koffie wandelen we gezamenlijk nog even naar het oude stadje, waar wordt besloten een hapje te gaan eten.
Datzelfde hondje wordt ons even later bijna noodlottig, als de baas van de toko ziet dat Misty van een schoteltje aan het slobberen is. Hij roept eerst, in het Spaans, dat de hond weg moet. Even later komt hij geagiteerd aan onze tafeltje staan en maakt ons duidelijk dat de hond op de grond moet, punt uit.
Terug op de camping staat er weer een enorme Morelo camper naast ons, waarvan we even denken, dat de Belgen weer terug zijn. Maar het zijn Engelsen, die hier voor 3 dagen hun 9 meter lang slagschip een plaatsje hebben gegeven.
