Benidorm 21

Vanmorgen, heel vroeg, springt Hoofd-fotografie uit bed. Ik denk aan een sanitaire stop, maar het duurt iets te lang. Enthousiast komt ze terug. "Hele mooie luchten", roept ze. Omdat ik nog aan een sanitaire stop denk, zeg ik, "Was het zo erg?" Spraakverwarring alom: "Nee joh, ik heb foto's van de zonsopkomst gemaakt."

Ik snap wat ze bedoelt en draai me nog een keertje om. Zo dadelijk gaat het over de zondag markt.

Op de markt praat Hoofd-kleding mij een nieuw overhemd aan. "95% katoen voor € 11-, dat kun je niet laten hangen", zegt ze.
Een uurtje later, als we bij TorreLevante koffie zitten te drinken, voegt ze mij fijntjes toe: "Jij weet ook wel wat kopen is, he". Ze heeft hiermee weer een hypotheek genomen op een eigen aankoop, denk ik maar zo.

Het is zondag en mooi weer, dus zijn er weer veel toeristen op de boulevard. Zo denken onze "balletje, balletjes" boys er ook over. Hier een klein beeldverhaal van hun MO (modus operandi) manier van werken.

Dit is het clubje, die er allemaal bij horen en het spel beginnen te spelen, waarbij de één na de andere "deelnemer" wint. Let speciaal op de man met de rugzak en witte pet op z'n hoofd. Een achterlangs lopende dame, in het gekleurde T-shirt, wordt nieuwsgierig.

Even later komt ze terug, met rechts van haar, met gevouwen hoed in de hand, haar man. De man met rugzak begint haar te "helpen".

De man (met hoed) probeert zijn vrouw er vanaf te houden geld in te zetten, maar de meneer met de rugzak (witte pet) verhindert deze interventie.

€ 50,- is van eigenaar verwisseld en de balletjes schuiven. De man met rugzak wijst waar het balletje zit. Maar let wel, waar je ook wijst, wat je ook ziet, (want soms ligt het balletje er half onderuit) je verliest altijd, ik herhaal altijd.

Om te bewijzen dat meneer met de rugzak er bij hoort, hier is hij zelf aan het spelen.

Even later verschijnt een jong meisje, die helemaal in de ban raakt van deze criminelen. Ze bekijkt het even en wil dan ook geld inzetten. Haar, eveneens jonge, vriend wil haar daar vanaf houden. Tot drie maal toe ziet hij kans haar mee te krijgen. Het loopt tussen het stel zo hoog op, dat hij tenslotte wegloopt en haar mokkend op een strandstoel achter laat.

Als ik plotseling een hele serie agenten met zwaailicht op motoren langs zie komen, denk ik dat dit een opruim actie is.

Echter het zijn begeleidingsagenten van een enorm lint aan wielrijders, die aan ons voorbij trekken. Er schijnt geen eind aan te komen. Wat de reden van deze lange optocht is, moet ik helaas schuldig blijven.

Wij gaan terug naar de camper, want met dit mooie weer wil Hoofd-was nog even een paar dingen door een sopje halen.