Rio-Mar 36

 

L'Albufera Parc, in de buurt van Valencia, dat is ons doel voor vandaag en het wordt een enerverende dag.

De puurste vorm van natuur, zonsondergangen waar je alleen van kan dromen, boottochten en loskomen van alles zoals nooit eerder. Een oase vlak bij de stad omringd door rijstvelden en bossen: dat is het natuurpark L'Albufera. Bezoek het als je de Valenciaanse gastronomie wil begrijpen. Is er een betere reden voor een bezoek dan te weten dat het precies daar is waar de paella is uitgevonden?  

Deze schreeuwende reclame trekt ons over de streep om de kleine 80 kilometer af te leggen. Wel in een heerlijke auto, dat wel.

Na zo'n 60 kilometer belanden we, dankzij de navigatie van de Peugeot, op dit weggetje. Een soort ruilverkaveling weg, maar dan met diepe kuilen en verraderlijke scherpe bochten. In de verste verte is niets en niemand te zien en de vrees slaat om ons hart.

Heel in de verte ontwaren we iets van een bebouwde kom, ver weg over de grote velden voor landbouw bestemd.

Eindelijk een huis, met daarachter palmbomen. Nou, dit huis is jaren onbewoond want de palmbomen groeien door het dak. We rijden al zo'n 5 kilometer door deze woestenij en zien nog geen begin van een Natuurpark. Ali vindt het maar wat avontuurlijk en calculeert al in dat we er nooit zullen komen.

Dan, eindelijk een soort van een dorpje, Solana, alleen ligt het aan de andere kant van dit drekkige water. Dus rijden we nog een stuk door, tot we het poeltje over kunnen steken. Het dorp is "eenrichtingsverkeer" in de waarste zin van het woord. Het kan ook niet anders want het is er verschrikkelijk smal.

We kunnen onze auto nog net kwijt en wandelen dan maar het dorpje in.

We belanden op een soort van terras, waar ook een groep wielrenners (lees kromme sturen) zich heeft opgehouden. Als ik deze foto neem, zijn ze al weer weg een enorme troep achterlatend.

De uitspanning is een huis breed, met daarnaast zijn concullega (collega en concurrent) ook zo smal. De pietepeuterigheid ten top. 

Binnen is het werkelijk beeldig en pittoresk en kennelijk komen hier in de zomer grote groepen eten, want boven zijn ook nog 2 zaaltjes.

Het eigenlijke meer is kennelijk niet ver weg, want de vissers hebben hun slag al geslagen en de vis komt zeker niet uit deze dreksloot.

Kennelijk zijn er meer vissers in dit dorp die hun negotie uit het meer halen, of dit is vergane glorie.

Ik vraag aan de uitbater van het restaurant waar de "ingang" van het park is, waarop hij zijn buurman moet raadplegen. Ik begrijp dat we dan een eindje moeten zwemmen, alvorens we daar kunnen komen.

Wij besluiten om, op onze terugreis met de camper, de camping bij Valencia aan te doen en met de fiets nog eens een poging te wagen.