Eigenlijk maak ik mij een beetje zorgen, want het Koolmeesje is alweer een hele tijd niet op het nest geweest. Ik houd mij maar vast aan een Wikipedia bericht. "Mezen blijven altijd lang weg van hun nest. Het hoort bij de strategie van kleine zangvogels. Die willen namelijk graag dat al hun eitjes in één keer uitkomen."
Ik controleer het nest regelmatig. Ik zit namelijk toch binnen, ondanks de 22 graden, want helemaal lekker voel ik mij niet. Het hoofd zit helemaal vol. Ook bevordert dat het leerproces niet en dat gaat al heel moeizaam.
Ali krijgt zo langzamerhand de bijnaam "Wasvrouwtje," want al heeft ze gister een uitgebreide was gedaan, vandaag hangen de lijnen weer vol. Als ze dan ook nog eens de afwas zelf doet, is het helemaal klaar.
Volker und Beate reizen vandaag nog niet, Volker wil het even rustig aan doen. Nou ja, eigenlijk Beate, maar dat zeggen wij mannen natuurlijk niet.
Dit artikel staat in de Duitse uitgave van de Costa Blanca Nachrichten. Ik zal proberen een korte samenvatting te geven van de inhoud, want het is wel een bijzonder verhaal.
Dat je tijdens een vakantie op een camping aan de Costa Blanca leuke contacten kunt opdoen, zullen veel kampeerliefhebbers zeker beamen. Maar het gebeurt zeker niet elke dag dat hierdoor een gemeenschap ontstaat die er uiteindelijk toe leidt dat meerdere Duitsers hun eigendommen verkopen en als permanente bewoners samenkomen op een camping in Duitsland.
Het begon allemaal toen Volker Crone tussen 2016 en 2020 de wintermaanden doorbracht in Oliva op camping Río Mar. "Mijn vrouw en ik hadden vroeger een huis in Dénia, dat we in 2003 verkochten."
Omdat hij Dénia altijd erg leuk vond en meer van de zon hield dan van het weer in Nedersaksen, wilde hij na een aantal jaren weer op vakantie naar Dénia. Als gepensioneerde kreeg ik de kans om de hele winter aan de Costa Blanca door te brengen. Beate, mijn vrouw was qua tijd beperkt omdat ze nog werkte," vertelt Crone. In plaats van in Dénia kwam hij op de camping in Oliva terecht omdat het daar voor langdurig kampeerders goedkoper was.
"Door de jaren heen heeft zich een geweldige gemeenschap ontwikkeld" zegt zijn vrouw Beate, die haar man altijd zo vaak mogelijk vergezelde tijdens de wintermaanden, die hij doorbracht op camping Río Mar in Oliva
" Uiteindelijk waren we met tien koppels en één man die elkaar regelmatig ontmoetten in Oliva en veel samen deden" vervolgt Volker Crone.
Toen kwam de coronapandemie en iedereen, uit angst dat de grenzen zouden sluiten, vertrok zo snel mogelijk. (Wij toen ook.)
"We woonden behoorlijk verspreid in Sleeswijk-Holstein, Franken, Saarland, Hessen en de Hartz." Hij en zijn vrouw, beiden gepassioneerde kampeerders, gingen in deze moeilijke tijd naar een camping. Een stacaravanpark in Bad Bodenteich, waar het echtpaar aanvankelijk ook een plek voor het hele jaar vond.
Een deel van de voorzieningen is bedoeld voor stacaravaneigenaren, die er hun vaste verblijfplaats kunnen registreren. Daarna volgden verschillende ontmoetingen met koppels uit de Oliva Truppe, die steeds enthousiaster werden over het woonmodel. Als gevolg hiervan wonen er nu acht echtparen uit deze gemeenschap op de camping op de Lüneburger Heide. "Ze hebben allemaal hun huis en boerderij verkocht, hun hele leven binnenstebuiten gekeerd en opnieuw ingericht," meldt Beate Crone. "Deze winter zijn we terug met twee koppels in Oliva."
Het is en blijft een bijzonder verhaal hoe een vakantie je hele leven kan omgooien. Trouwens Volker en Beate zitten rechts op de foto. De rest kennen wij ook en zijn met, nog een ander koppel, een paar jaar geleden uit eten geweest.
