Zo'n echt zondagsgevoel wordt een beetje verstoord door de Marathon Rotterdam, waar "You Never Walk Alone" voor de 30ste keer en voor het laatst, gezongen wordt door Lee Towers. Eerlijk? Geen dag te vroeg, want het begint al aardig vals te klinken. Om nog eerlijker te zijn, twee uur lang naar rennende dames en heren te kijken, het is niet mijn kopje thee.
Maar de bevrijding komt van Ali, "Ik rijd even naar El Verger, heb je zin om mee te gaan?" Ik ben in de veronderstelling dat dit naar de Lidl leidt, maar even later blijkt dat het om een marktbezoek gaat. Deze markt werd al maanden niet meer gehouden. Dit laatste omdat er teveel gestolen goederen te koop werden aangeboden. Het schijnt nu beter te zijn. Het is warm, heel warm en zeker op die open vlakte van de verplaatste markt van El Verger.
Wij krijgen er suiker op en niet zoals op de foto, chocolade, want we beginnen voorzichtig.
We houden het op een enkel rondje langs alle groente en fruit stalletjes, in deze brandende zon, als we bij de kleding aankomen. Hier en daar moet er nog een combinatie gemaakt worden met eerder veroverde kledingstukken. Grappig is, dat ik hier vorig jaar nog heb staan afdingen en hem later een euro meer betaalde dan de gevraagde prijs, met een zeer verbaast gezicht als beloning.
Amstel Gold Race dames. Waar Wiebes te vroeg gaat juichen en Marianne Vos haar de winst afsnoept.
Nu de Amstel Gold Race. heren.... M v/d P? Nee, Pidcock