Laat ik eerst maar eens beginnen met het melden dan mijn lichamelijke constitutie verbeterd is. Het waren een aantal vervelende dagen, waarbij ik letterlijk en figuurlijk, niet vooruit te branden was. Als je hoofd vol zit met met snot (sorry voor deze uitdrukking) lijkt het wel of alles verstopt zit, zelfs het functioneren van je hersenen. Bovendien, die studie valt niet mee en ik heb er een hele kluif aan. Als het dan ook nog eens niet lukt meer dan 2 zinnen achterelkaar te lezen en het begin van de eerste zin al te zijn vergeten... wel, dan gaat het niet goed met je.
Vandaag gaat het naar Vergel, zo de Spanjaarden El Verger noemen, om bij de Lidl inkopen te doen. Het brood is schoon op, dus dat moet voor de lunch aangevuld worden.
Maar de Lidl ziet er zo uit als op de foto, leeg en verlaten, met andere woorden gesloten. Terwijl de openingstijden toch duidelijk aangeven dat ze op maandag gewoon open zijn.
Gelukkig zit er, een paar kilometer verderop, ook nog een Aldi. Maar ook daar lijkt het gebouw bezeten door geesten. Wij piekeren ons suf, is dit een feestdag of zo? Niets van dit alles. Vreemd!
Ook de Masymas, ziet er stil en verlaten uit. Ten einde raad fietsen we het stadje maar in, want er zal toch ergens wel een bakkertje open zijn?
Euh, NEE! Zelfs de Consum heeft de luiken toe.... Dit begint er op te lijken dat we vandaag niet eens "droog" brood krijgen te eten. Na 15 kilometer fietsen, we zijn dan inmiddels bijna weer bij de camping, is een piepklein winkeltje..... en open! Maar jammer genoeg, "Se Acabo el pan!"
Beschuit met jam en kaas, maar dan op elkaar, zoals haar pake haar heeft geleerd, is mijn lot.
Naast ons voltrekt zich een waar pandemonium, maar dan in de vorm van chaos, rumoer, opschudding et cetera. Vanaf vanmorgen 9 uur zijn de buurtjes aan het inpakken. Ho wacht even, inpakken is het woord niet, het is meer het afbreken van de slaaptent en een paar uur later, de "feesttent" Alles wordt opgestapeld, op de auto en zo staat het er nu de hele dag. Het is nu 16.00 uur en er is geen beweging meer in te krijgen en nemen ze alle tijd voor het werkelijke inpakken, denken wij....
Hoe het komt, weten we niet, maar het wordt ontzettend druk op de camping en zijn er de hele dag al campers aan het manoeuvreren. Het meest vermakelijke is wel, als de dames stoïcijns naast manlief blijven zitten, totdat ze helemaal op de plek staan.
Oh, de buurtjes worden nu weggestuurd, Marie Carmen heeft er genoeg van.
