Als ik deze temperaturen van tevoren had geweten, had ik thuis de schaatsen uit het vet gehaald en meegenomen naar Benidorm. Dit is toch niet normaal, ik bedoel de temperatuur. Daar hoef je echt niet voor naar Benidorm. Natuurlijk is dit relatief, want het is nu nog steeds 17 graden. Dit keer hoef ik niet, in de schaduw, erbij te zeggen, want de zon is in geen velden of wegen te bekennen.
Oke, genoeg gejammer, want het is natuurlijk klagen met het "brood in de mond".
Het is zondag, dus is er markt, waardoor we een ruim halfuur eerder richting de boulevard wandelen. De markt overslaan komt in Ali haar beleving niet voor. We zijn vroeg, plus dat het frisjes is, wat betekent dat niet alleen de bezoekers het laten afweten, maar ook diverse standhouders. "Oferta" €3,- staat er op het bord en de dames zijn niet meer te houden. De dame rechts met het "blonde" ahum, haar, doet niets anders dan de bult kleding omwoelen, als ware het een boerin die de aarde aan het ploegen is, alvorens zij het zaaigoed uitstrooit. "No Se Cambia Nada" (er is niets veranderd) staat er op een bord te lezen...... hoe waar wil je het hebben.
Omdat Theo niet zo ver kan lopen, drinken we deze keer koffie bij La Bahia. Ik weet niet of Spanjaarden gewend zijn aan deze weersomstandigheden, maar met de voorkant helemaal open, waai je bijkans uit je verschoning, met deze straffe frisse wind uit zee. We houden het dan ook rap voor gezien en verkassen naar De Blauwe Walvis. Nou, ik weet nu waarom die walvis blauw is, want het kan niet anders dan van de kou zijn. Wij leggen het bijkans af, zeker als de schuifdeur iets te lang open blijft staan. Niet direct door de kou, maar door de loeiende gaskachels, die zo nu en dan een vervelende gaslucht afgeven. Maarrrrr, het appelgebak smaakt er verrukkelijk en de café con leche is ook heerlijk. Kijk, als mensen van 90 jaar, wat zeg ik 96 jaar, het verblijf overleven, nee niet niet Riky of Theo, dan kunnen wij dat ook.
Deze foto laat een heleboel aspecten van het koffiedrinken zien. Ten eerste Misty, het hondje op de voorgrond. Die maakt van de gelegenheid gebruik om de hele tafelrand af te likken, omdat Theo druk bezig is mij een boeiend verhaal te vertellen en niet op het gedrag van het schetige hondje let. Zoiets zou bij Riky nooit gebeuren......
