Ons "eigen" plekje in het restaurant, ondanks dat het tafeltje gereserveerd is door "de Fischer". Vorige jaren stonden langs deze kant 4 van dit soort 2 persoons tafeltjes, nu nog maar eentje. Ik bestel de "Frutti de Mare", maar ik krijg een vol bord met kort gesneden spaghetti met daarin allerlei soorten vis. Om eerlijk te zijn een hele hap. Daarna komt de zalm in een zure botersaus, lekker maar ook erg vullend. Omdat vis moet zwemmen komt er een kannetje met rode wijn, die ik alleen moet zien weg te werken, want Ali drinkt "stil" water. Het dessert moet nog gekozen worden en is voor mij, indien voorradig, "Wiskey Cake" Als ik de ober vraag of er wel whisky overheen zit, haalt hij nogmaals de fles. In het kader van "Dit zal hem leren." De cake wordt wat sompig, maar ik ben blij dat het deze keer een kleine portie is.
Als je op een camping, dit soort verlichting rond een camper ziet hangen, ga er dan maar vanuit dat het Engelsen zijn. Je zult er naast staan en even willen schemeren.
Half acht is het, als Ali het bed uitstapt. Normaliter is dat om een sanitaire stop te maken en de kachel aan te zetten, om daarna er weer heerlijk in te kruipen. Maar dit keer kleedt ze zich aan en gaat de was doen. Een half uurtje later komt ze alweer terug. "Ik twee machines aan het wassen", meldt ze. Een deel daarvan gaat in de droger en een uur later is de was gedaan en gedroogd.
