Gisteravond trakteert Ali ons op een uitje in het restaurant van de camping. Cynisch zou je kunnen zeggen dat ze zichzelf vanavond ontslaat van de kookdienst, maar zo ben ik niet, toch? Terwijl we daar heerlijk zitten te dineren, is dat iets te dicht bij de deur die naar het toilet leidt. Ik had al gezegd dat het fris is en dat is zeker in de avond het geval. Het voordeel is dat je gedurende de avond kamperend Engeland voorbij ziet komen. Het is namelijk elke dag van 4 tot 6 zogenaamd "Happy hour", waarbij de drankjes goedkoper geserveerd worden. Daar zijn de Engelsen wel voor te porren. Maar regelmatig zie ik een aantal "lichamelijk niet geheel kwieke mensen" voorbij schuifelen. Iedere keer komt bij mij de vraag naar boven: "Hoe in godesnaam zijn die hier gekomen in hun veel te grote campers?"
Zo jongens, het is weer heerlijk weer en dan bedoel ik natuurlijk de temperatuur in het zonnenetje. In de schaduw blijft het 12 graden, maar in de zon, kortebroekenweer. Als ik dan zo heerlijk lezend voor de camper zit, kan ik niet ontkennen dat ik regelmatig wordt afgeleid door passerende camping bewoners. Het verhaal van gisteravond in het restaurant herhaalt zich, ook hier voor mijn ogen.
Ja, ik geef toe, dit is een beetje een vreemde foto. De C staat voor Calle, wat dan weer straat betekent. De afbeelding onderaan behoeft enige uitleg. De pijlen spreken voor zich, tenminste, uitgaand verkeer heeft voorrang op binnenkomend verkeer. Want dat rode rechthoekje duidt op het einde van de Calle. Denk niet dat ooit een van de bewoners ook maar een moment heeft nagedacht over dit tekeningetje. Maar links van het paaltje is de doorgaande weg, die dwars over de camping loopt. Daar stuiven de elektro wagentjes van de medewerkers af en aan. Denk niet dat hier het regiem "rechts heeft voorrang" geldt, want wandelaars nemen vaak de gehele breedte van de weg in beslag. Zijn ze het niet zelf, dan wel de hond aan een veel te lange lijn. Daar zigzaggen de eerder genoemde elektrokarren omheen. Als dan een bewoner van een Calle, zonder uitkijken, op de eveneens elektrisch aangedreven fiets, de Calle uit komt stuiven, houd ik mijn hart vast.
Nog even het verhaaltje van onze Engelse overbuurman, die overigens al 18 jaar in Frankrijk woont, omdat Engeland "rubish" is. Op een geven moment ziet hij een stel met een fietstentje lopen en biedt zijn hulp aan, dit gebeurde pal voor mijn ogen. Bij de vuilnis aangekomen, vraagt hij wat ze met het tentje gaan doen. "We gooien het weg, maar als U het wil hebben, dat mag". "Gratis" vult de meneer nog aan.
De Engelsman kan zijn oren niet geloven, "oké, laten we het bij mij neerzetten!" Ik hoor zijn vrouw al pruttelen: "Wat moet je ermee?"
Vanmiddag kom ik er achter waar hij het tentje voor gebruikt. Hij bakt er zijn vlees, terwijl zijn vrouw geduldig in de opening van de camper zit te wachten tot haar weer een stuk gaar vlees wordt aangereikt. (zie de voetjes onder de camperdeur).
Lief he.
