"Het wordt mooi weer, dus gaan we vandaag, langs de kust, naar Castellon del Plana, oftewel "Carrefour" is de heldere opdracht voor vandaag. Ik geloof dat ik mijn eerste espresso nog niet achter de kiezen heb, dus valt dit wel enigszins rauw op mijn dun behaarde dakje. Maar ja, alles voor de goede verstandhouding, op deze 12 vierkante meter in de Spaanse zon.
Het blijft een futuristisch gezicht, deze gekke palmen en die vreemde lantaarnpalen, langs het fietspad aan de Middellandse zee. In Grau neemt Ali het voortouw, want zij weet de weg......
Het is altijd een beetje een soort van "kruip door sluip door'' in Grau. Gedeeltelijk over het trottoir en gedeeltelijk op de grote weg, anders komen we niet goed uit op de rotonde.
Het blijft een mooie rit van rond de 15 km en op onze heerlijke nieuwe fietsen gaat alles voorspoedig. Het valt me op dat veel racefietsen zijn ingeleverd voor ATB's, die met die brede sturen en dikke banden. Ik vraag mij sowieso af waarom ouderen zo'n "platlig" fiets kopen. Het zadel zit te hoog, het stuur veel te laag, waarbij het opstappen, voor de meesten, een acrobatische handeling wordt.
In Spanje gaat er soms ook wel eens iets mis met de planning. Wat te denken van deze afslag, waar fietsers verplicht dienen te stoppen. Alleen leidt deze afslag nergens naartoe, of je moet over het muurtje heen willen springen. Ik heb er een tijdje staan wachten, maar niemand van de fietsers, of elektrische stepjes stopt hier......
Bij de Carrefour eten we eerst een warm broodje met aardappel. Ja werkelijk, er zit aardappel tussen het broodje, maar ik moet zeggen, het smaakt prima. In de winkel stuiten we direct al op een Vodafone winkel, maar de juffrouw kan mij geen "PrePago" (prepaid) kaartje aanbieden. Wat ze dan wel verkoopt is mij een raadsel. De Carrefour is een gigantische winkel met een immens grote groente- en fruit afdeling. Ik probeer nog een andere router op de kop te tikken, maar die zijn alleen online verkrijgbaar. In de winkel is alleen het exemplaar, wat ik al in de camper heb, maar de helft van de snelheid "opeet".
Het kassasysteem gaat in de Carrefour als volgt. Je voegt je in een lange rij. Er zijn 26 kassa's tel ik even in de gauwigheid. In het midden staat een juffrouw en die roept dan een kassanummer waar je geholpen kan worden. Als wij aan de beurt zijn roept ze een getal, wat ik niet versta, maar herhaal haar getal, zonder te weten wat het is. "Si" roept ze terwijl er al weer anderen achter ons aankomen. "No hablo Español soy Holandais." Twee dames met hoofddoekjes komen lachend achter ons aan en wijzen ons de juiste kassa. "Numero Quince" (Nr. 15).
Ali scoort nog een nieuw katoenen hoeslaken, voor om de matras en is helemaal gelukkig. Oh ja, er moet weer wat contant geld ingeslagen worden en hier is een ING automaat en dan hoef je geen extra kosten te betalen, volgens Ali en dat klopt.
Als we bij de machine aankomen, loopt er juist een Spaanse dame vandaan. Ze blijft dichtbij ons staan en geeft aan dat ze even mee wil kijken. "Dat dacht ik toch even niet" en ik stuur haar weg. Als we klaar zijn, komt ze weer dichterbij en vraagt mij om haar even te helpen. Zij is Spaans, maar iedere keer als er een nieuw scherm op het apparaat verschijnt, kijkt ze mij vragend aan. Als ik dan de mogelijkheden voorlees, zoals bijvoorbeeld de taal, kiest ze voor Catalaans. Nou ja, ze laat mij voor Catalaans kiezen. Nu is mijn Catalaans een beetje roestig, maar ik lees toch alles maar voor. "Introduiu el codi PIN" et cetera, et cetera... Uiteindelijk komen we bij de bedragen en ze springt bijna een gat in de lucht. Ze bedankt mij omstandig voor de geboden hulp. Bij het weglopen ben ik nog een beetje beduusd, als Ali opmerkt dat ze wel eens Analfabeet zou kunnen zijn en dus niet kan lezen. Dat lijkt mij ook de meest logische verklaring.
