Tjonge, wat is het druk bij de Lidl. Het lijkt erop alsof ze het vandaag gratis weggeven. Maar gelukkig, net als wij bij de kassa aankomen, is deze bijna leeg.... Ik leg de boodschappen op de band en dan begint het wachten, lang wachten. De man voor ons, met 3 rolletjes drop, een chocoladereep en 2 kleine stokbroodjes begint ongeduldig op de lopende band te tikken. De kassiere staat een half varken omhoog te houden en praat driftig in haar oortje. Dat is dus de bottleneck, ze kan de prijs niet op haar kassa vinden.
Hoe vaak en hoe driftig ze een nummer ook op haar kassa intikt, geen soelaas. Ook als de juffrouw van de belendde kassa haar te hulp schiet, de kassa weigert.
Daar tussendoor komt er steeds een mevrouw bij de kassa terug, die het niet eens is met haar betaling. Let wel, ook deze klant wordt te woord gestaan. Wij hebben ons voorgenomen ons niet druk te maken en dan wordt zo'n voorval bijna hilarisch. De meneer met de ham mag uiteindelijk vertrekken, met onder zijn arm een koopje, tenminste, dat hoop ik, voor hem, van ganser harte.
We kunnen verder, denken we, alleen heeft de mevrouw nog een klein probleempje. Nu is de kassa juffrouw er klaar mee en negeert de dame volledig.
Zo tegen de zon in maak je niet snel zulke foto's, maar mooi is hij wel geworden.
Ver beneden ons, hier heb ik nog geprobeerd in te zoomen, schommelt een piepklein bootje vervaarlijk heen en weer, op de toch nog wel aanwezige golven. "Tuitelig bootje": zei ooit iemand in de haven in Haren over onze 5 ton wegend Fisker. Hij had ooit een LM de haven van IJmuiden zien binnenkomen bij hoge zee! (of zoiets).
Als we even later, met gevaar voor eigen leven, de berg weer af suizen, ontdekken we halverwege dat we de verkeerde kant van een eenrichtingsweg zijn afgereden. Het wordt op het eind inderdaad wel erg smal.
