Vandaag gaat de wekker om even voor half acht, want de Team Persuit van de dames en heren, halve finales, wordt verreden. Nu is dit onderdeel in Nederland een "ondergeschoven" kindje, omdat wij met z'n allen meer op het individu gericht zijn. Zo rijdt het damesteam allemaal in een ander, commercieel, team.
Bij de heren zitten ze wel in één team, maar trainen ze te weinig op dit onderdeel. Waarom wij dan denken dat ze "wel even" de laatste gouden medaille voor Sven Kramer in de wacht zullen slepen, kan alleen maar op arrogantie duiden. De heren worden dan ook helemaal zoek gereden en eindigen als vierde.
Onze dag verloopt iets ander dan gepland, want het zou op de fiets naar de Carrefour gaan. Maar vanmorgen gaat het in vlagen hard waaien en het is ook nog eens bewolkt, dus geen pretje om langs de zee te peddelen met een frisse wind tegen. Dan gaan we maar boodschappen doen bij de Mercadona, aan de overkant.
Maar Hoofd-menu heeft kennelijk nog weer andere plannen, als ze mij het menu van het restaurant stuurt en tegelijkertijd ook maar even reserveert. Ach ja... wat zei Brederoo ook alweer, juist, "Het kan verkeren".
Als dank voor de hulp aan de Haarlemmers, voor het installeren van de chromecast, brengt zij een heerlijk taartje.
Ondanks dat we bij de koffie een lekker stuk arretjes cake verorberen, proberen we ook nog een heel klein stukje van die taart. Als we niet oppassen groeien we hier dicht.Gisteren liet ik vallen dat ik een caravan ook wel zie zitten, want dan kun je een lekkere "dikke" auto kopen. Als Hoofd-fotografie terugkomt van het restaurant, logenstraft ze die uitspraak met een paar overtuigende foto's. De bovenstaande Knaus tandemasser rijdt zichzelf "Shocking" klem en kan niet meer voor of achteruit. De trekkende auto moet afgekoppeld worden, om met behulp van de zogenaamde "mover" het apparaat weer vrij te krijgen. Toch maar geen caravan?