Het is 27 april 2017, Koningsdag! Dan word je wakker en sta je met je campertje midden in de sneeuw.
Het plan voor vandaag is om Villafranca te bereiken, een kleine 300 kilometer van hier. Maar met sneeuw en vorst, want de ruitenwissers zitten vastgevroren op het raam, wordt dat nog een avontuur.
Hoofd route heeft zo haar bedenkingen, of we überhaupt wel kunnen vertrekken, “want zo tussen de bergen kan het ook nog wel glad zijn”, zo redeneert ze.
We wagen het erop!
Inderdaad lijkt het erop dat het op de camping nog wel meevalt, maar onderweg ligt er toch beduidend meer sneeuw dan we verwachten. Glad op de weg is het gelukkig niet.
Onderweg is het rustig voor wat betreft het vrachtverkeer, maar dat heeft zo zijn redenen, zoals het bord wel aangeeft.
Een paar kilometer voor Zaragoza is geen sneeuw gevallen en heeft de natuur het recht weer in eigen hand genomen. De brem profiteert daarvan en staat alweer in bloei.
Bij de camping worden we opgewacht door een charmante jongedame, die ons de plek wijst. Even later zitten we bij diezelfde jongedame, en haar man, een heerlijk glaasje bier te drinken. De oplettende aanschouwer heeft inmiddels in de gaten dat dit onze vrienden Jikke en Mink betreft.
De gezamenlijke maaltijd moet even worden uitgesteld, want het restaurant is pas om half negen weer geopend.
Het kan verkeren, nietwaar?
