Dat gistermiddag mijn oren gestreeld werden door het mooie Spaans van ons buren, zo worden diezelfde oren vannacht om 1 uur getergd door datzelfde geluid. Helaas dan van schreeuwende Spaanse vrouwen die zojuist uit de stad terugkeren. Een aantal maal heb ik de neiging om uit bed te stappen en de dames tot rust te manen, maar ik kan me bedwingen.
Gistermiddag komt Theo ons melden dat we niet van het Breakfast bij Torre Levante maar bij restaurant Gemelos gaan genieten.
Nu wordt dat laatste ons wel een beetje moeilijk gemaakt door een groot groep Engelsen, die nogal luidruchtig van hun biertje aan het genieten zijn. Gelukkig hoor ik ze alleen maar, omdat ik met de rug naar de knapen zit. Het ontbijt ziet er op het menu aantrekkelijk uit, totdat iemand ontdekt dat we geen tomaat bij dit menu krijgen. Ik wijs de club erop, bij wijze van grap, dat ook een kunstig gevouwen servet ontbreekt.
De ober heeft kennelijk mijn grap in de gaten en snelt naar binnen en komt terug met een stoffen servet. Binnen de kortste keren vouwt hij het servet in de bovenstaande vorm. Ik laat het aan je eigen fantasie over wat het voorstelt. Deze ober kan op een mooie fooi rekenen.
Het aantal schaars geklede Engelsen neemt, naar gelang de lunch nadert, hand over hand toe en daarmee ook het door hen geproduceerd geluid. De dames stellen het geheel niet op prijs.
We wandelen, na het ontbijt, door oud Benidorm en strijken neer op een terras waar, volgens overlevering, heerlijke koffie wordt geschonken. Theo besluit incognito te gaan want hij wil niet herkend worden in dit etablissement. Mijn eerste G & T smaakt voortreffelijk en wordt gelardeerd met een schaaltje chips, een schaaltje frisheid met komkommer, wortel, olijven en dergelijk en een schaaltje nootjes. De rest van de tafel geniet met me mee.
