Het gaat relatief, goed met de patiënt. Vanmorgen om negen uur zitten we, op verzoek van de patiënt zelf, klaar om de arts te woord te staan, of te vertalen, indien nodig. Maar al wie zich laat zien, geen arts. Om 10.00 uur is mijn geduld op en spreek ik een verpleegster aan. Tja, misschien komt de arts, misschien ook niet. Als ik wat druk op de ketel zet, belooft ze de arts te gaan bellen. Wij gaan koffiedrinken op de boulevard. Er zal gebeld worden als de arts zijn of haar gezicht laat zien. Om 4 uur verschijnt ze.
Na de koffie vermaken wij ons op de volgestroomde camping. Werkelijk, er ontstaat voor de camping ingang een file van caravans. Er is geen vrij plekje meer te vinden. Het schijnt dat met deze dagen één miljoen Spanjaarden in de auto stappen en richting de kust rijden. Er wordt verwacht dat er rond de grote steden plus minus 165 doden zullen vallen. De massale uittocht naar de stranden zorgt de komende dagen voor een reeks van ongelukken en spectaculaire files rond de grote steden.
Met dit mooie weer kunnen we ons de komende dagen weer verheugen op een fijne strandwandeling.
Vanavond eten we met z’n vijven bij “onze” chinees, voor €4,95 p/p. Daarna maken we nog een wandeling door Benidorm en staan een tijdje te kijken naar een Nederlander die om 9 uur “de piepen al zo vol heeft” dat hij precies 20 meter ver komt op zijn fiets. Ik verlies, want ik had 15 meter gegokt.
Mijn fotografe laat zich onderweg, ook al, inspireren door het warme weer en legt deze naakten, voor een hotel, vast.
We hebben nieuwe buurtjes, een stel jongelui. Ze hebben de boel heel lief en creatief ingericht en willen maar wat graag voor mij poseren. Dat wordt, ook voor ons, een onrustig nachtje.
