Natuurlijk realiseer ik mij dat het leven van een 67 jarige, voor jongeren, aan elkaar hangt van onbeduidende gebeurtenissen, maar voor die persoon zelf blijft het de perceptie van een vol leven. Want ja, het gaat vandaag weer naar de boulevard, maar deze keer via de Vodafone winkel, om ons mobiel internet met een maand te verlengen.
Na ruim een half uur lopen komen we op de Calle Valencia bij de Vodafone winkel aan. Tot nu heb ik, op diezelfde dag van afloop van het “krediet”, kunnen verlengen en werd zelfs het restant aan het tegoed toegevoegd. Nou vandaag niet! “Spreekt U Engels?” “Si, un Poco” en de duim en wijsvinger komen weer angstvallig dicht bij elkaar. (Ik maak nu een lang verhaal kort.) We moeten “manjana”, morgen dus, terugkomen, want anders…… Ik heb geen idee. Ook niet als het meiske een heel verhaal op de “vertaler”, van mijn telefoon, intikt en de vertaling als een soort “Turks Nederlands” niet te lezen is. Ik geef het op en verlaat deze Vodafone winkel.
Koffie dus, op de boulevard bij Torre Levante. Altijd weer een feest, maar omdat we zo laat zijn ontmoeten we altijd weer andere mensen. Tot onze verbazing komt Riky nog even langs, want die had een vroege afspraak met “haar” kapper. De uitleg, hoe er te komen, wordt op de harde schijf van mijn “te langharige” (vindt ze zelf) medereizigster vastgelegd.
Dus……., inderdaad, zitten we een half uur later bij de Italiaanse/Spaanse kapper. Natuurlijk moet ik er ook aan geloven en ook daar zijn beelden van, maar ten ene male ongeschikt voor publicatie. Wel moet gezegd, ben je in Benidorm en moet je geknipt worden? “Natoli” op de Avenido Mediterraneo 62 en je krijgt, naast een knipbeurt, een belevenis.
