Alweer de 40e dag in Benidorm en dat gaan we merken. Iedere ochtend passeren we, al wandelend, een Engels eettentje. De uitbater staat dan voor de deur klanten te trekken en groet ons dan ook altijd allervriendelijkst. Vanmorgen zijn we op de fiets en wat schetst onze verbazing, als we het tentje passeren, de uitbater ons vriendelijk een groet naroept. Als we bij Torre Levante aan een vrij tafeltje plaatsnemen staat, enkele seconden later, de ober al met twee Café con Leche en twee cakejes klaar. Kijk, dit zijn tekenen dat we maar weer eens verder moeten trekken. Eén en ander lijkt er op te duiden dat we te honkvast dreigen te raken.
Er zal en moet een zalmkleurige broek in mijn garderobe komen dus gaat het, te voet, richting centrum. Daar melden zich ook een paar honderd motoren en dat geeft een spectaculair beeld en evenzeer hetzelfde geluid. De zalmkleurige broek komt er, bij dit laatste bezoek aan het centrum van Benidorm. “Partir et murier un peu”.
