Bewolkt is het, als we wakker worden en frisjes. Om het verdere weersverloop te bekijken, zet ik Internet “even” aan. Maar dat is een vergissing. Hoofd communicatie krijgt het ene na het andere bericht binnen en die moeten eerst beantwoord worden, nietwaar? Om elf uur stappen we op de fiets om Jerica, via de “Via Verde” met een bezoek te vereren. Tjonge wat ben ik blij dat ik de reparatie van mijn fiets niet heb uitgesteld, want wat is dit een sprookjesachtige rit.
Spookachtige tunnels passeren we, waar het aarde donker is en het licht van de fiets echt aan moet, want vanuit het licht komend, zie je de eerste momenten niets meer.
Om even later op een enorme stuwdam te stuiten.
Langs de gehele weg staan bloeiende seringen, afgewisseld met prachtige rozestruiken, wat een palet aan heerlijke geuren geeft.
Plotseling, na een steile afdaling en een scherpe bocht, staan we oog in oog met Jerico. Maar voordat we in het centrum zijn, zullen we onze fietsen nog even de sporen moeten geven, want het kerkplein ligt “hoog”, heul hoog.
We ploffen op het bankje rechts en puffen even uit, terwijl een oud baasje op ons afkomt. In bijna onverstaanbaar Duits vertelt hij ons dat hij zeven jaar in Duitsland heeft gewerkt en daar kozijnen maakte. Ik moet raden hou oud hij is en om hem niet te beledigen zeg ik 78 jaar. Nou, dat is fout, want hij is 96 jaar jong. Zijn vrouw is twee jaar geleden overleden en nu zit hij iedere dag op het pleintje. Weliswaar aan de overkant, want hij mag niet meer in de zon vanwege huidkanker op zijn neus. Als de zon, even later, dan ook doorbreekt sloft hij weer naar de overkant.
Terug op de camping, lunchen we in het restaurant. Linzen, “sin carne” roept mijn vegetariër nog. Maar als het op tafel komt drijft er een complete ham, aan blokjes, in de dikke linzensoep. Ikzelf heb een salade met tonijn besteld, dus die gaat aan mijn neus voorbij en wordt geconfisqueerd door mijn disgenoot. Linzensoep, ham met gebakken ei en frietjes en als toetje een schaal Pannacotta. Ik zit mudje vol.
Als dan ook nog een Nederlander zich een aantal keren helemaal vastrijdt met zijn mooie Rapido camper en daar enige hulp bij nodig heeft is mijn dag alweer gevuld. Inmiddels heeft Hoofd inpak alles alweer reis vast in ons voertuig gestouwd en dat is geen minuut te vroeg, want de regen komt met bakken uit de lucht.
Morgen naar Albarracin.
