De eerste 80 kilometers zijn saai, het is alsof ik door Friesland rijd en voordat ik ruzie met Friese lezers krijg: Niets ten nadeel van Friesland, maar als ik in het binnenland van Turkije rijd, verwacht ik niet een Fries landschap. Veel landbouw en zo hier en daar het “ Friese zwart-wit stamboekvee” weliswaar op open stal, maar dat gebeurt tegenwoordig ook in Friesland. Zo, dat is weer recht gepraat.
De 70 km omweg levert ons een prachtige opgraving op in Catal Hoyuk, die pas in 1958 is ontdekt. Het zijn woningen van 6000 jaar voor Christus, die boven elkaar zijn gebouwd. Er zijn tot 9 bouwlagen ontdekt. De mensen gingen via de daken naar binnen.
In een prachtige omgeving wandelen we van de ene naar de andere opgraving.
Het wordt beschouwd als 1 van de oudste nederzettingen van de wereld en is beroemd om zijn specifieke bouwwijze. Hun doden begroeven ze onder hun leef vloer en tot de dag van vandaag weet men hier niet de reden van.
Indrukwekkend om te zien hoe vernuftig deze bouw in elkaar zit en dat wordt prachtig getoond in de overdekte afgravingen.
Onderweg komen we op een hoogvlakte, waar mensen nog in tenten leven en waar dorpen van leem zijn gebouwd.
Hoewel er veel huizen leeg staan, worden sommigen nog daadwerkelijk bewoond.
Een dorre, kale hoogvlakte waar de jeugd niet echt een toekomst heeft en dat begint bij de oudere knapen door te dringen. Als wij door het dorpje Gunesli rijden staat daar een groepje jongelui, van rond de 17 jaar, zich te vervelen. Plotseling komt 1 van de knapen op ons afrennen en maakt obscene gebaren en laat duidelijk zien, dat ons bezoek niet op prijs wordt gesteld. Met 2 doffe knallen landen er 2 keien op de zijkant van de camper. Stoppen lijkt Ali onverstandig gezien de agressie. Op de camping constateren we 2 deuken in de zijkant.
TomTom heeft het op deze hoogvlakte ernstig moeilijk. Een aantal keer wil het apparaat ons naar rechts hebben, maar mijn standvastige reisgezel laat mij resoluut de bereden weg volgen. En dat is maar goed ook. Diverse voertuigen volgen TomTom en belanden in een soort van trial voor campers. Bij aankomst op de camping lijken sommige campers op 4-wiel aangedreven jeeps, dik onder de drek. Sneu, als je s ’morgens nog je camper hebt laten reinigen.
De camping beheerder heeft voor ons een verassing, er komt een show van Turkse tapijten en het is wel de bedoeling iets te kopen, want hij laat niet zomaar los.
En voor ik het weet praat ik met de camping eigenaar Engels en Frans door elkaar en hij weet maar niet van ophouden.
Morgen gaat het naar Cappadocie, schijnt de HighLighte van Turkije te zijn, een rit van 135 km en een reistijd van 2 uur.
