Om 8.15 uur wordt er gezongen voor de camper van Dick, die vandaag zijn verjaardag viert. Daarna gaan we genieten van een ontbijt, dat is aangeboden door de camping eigenaar.
Twee dames bakken voor ons een soort pannenkoek, welke je kan laten beleggen, dat de derde dame doet, met honing of kaas.De kaas is dan wel een soort Danisch Bleu.
Daarna worden we op een soort platte kar, “an masse” en dwars door het dorp vervoerd naar een “Kervanseray”.
Dit is, in vroeger tijd, een veilig heenkomen op de zogenaamde ‘zijderoute’. Hier was het mogelijk je onderweg verzamelde goederen weer te verkopen, je kamelen te stallen en iets te eten. Ik krijg het idee, dat de plaatselijke bevolking ons, toeristen, als een bezienswaardigheid bekijken. Daar heb je weer een paar van die malloten die zich op een boerenkar door het dorp laten vervoeren. En dat terwijl er een veel kortere weg is naar de Kervanseray.
Hierna worden naar een fabriek gebracht, waar Turkse kleden worden hersteld.
Deze meneer herstelt een origineel tapijt van AtaTurk in opdracht van de vrouw van de huidige 1e minister, die een nieuw AtaTurk huis origineel wil inrichten. De tapijten worden hier hersteld met wol en zijde uit de tijd, dat het tapijt is gemaakt. Ik hoor een cynische opmerking “lopen die schapen dan met een kruk?”. Indrukwekkend blijft het om te zien met hoeveel geduld deze tapijten worden gerestaureerd.
Ik kan het niet laten en vraag; “Vrouwen knopen, soms maanden lang, dit soort tapijten, waarom zitten hier alleen mannen te herstellen?” Er komt een verhaal over “patience” (=geduld) alsof vrouwen dat niet zouden hebben? Ik laat het maar zoals het is en troost mezelf met de gedachte dat hij niet ‘geduld’ maar iets anders bedoeld.
We rijden de regio Cappadocie binnen, 1 van de toeristische trekpleisters van Turkije en natuurlijk verschijnen dan ook de hotels, maar dat het op een dergelijke prominente plek moet?
Maar gelukkig is Cappadocie meer dan alleen hotels.
Ons uitzicht, vanaf de camping Kaya, die als de mooiste camping van Turkije kan worden beschouwd.
Gisteren hoorde ik dat deze Weblog tot aan in Australië, Adelaide wordt gelezen. Vanuit Cappadocie een hartelijke groet “to you folks in Australie”
We blijven hier 5 dagen en gezien de uitleg van de camping- beheerder, worden dat 5 geweldige dagen, incluis een Ballonvaart.
