Een plek om terug te komen, dat is Kas zeker. Als we vanmorgen door het stadje wandelen en nu de diverse winkeltjes binnenstappen om jurkjes, omslagdoeken en dergelijke te bekijken, valt het ook op dat de mensen in de winkels niet de gejaagde verkopers zijn die je in bijvoorbeeld Kusadasi tegenkomt. In alle rust kun je dingen passen en uitproberen. Het enige wat de verkoper doet is aanwijzingen geven over de combinatie van kleuren.
Op een gegeven moment komt er een dame in de winkel, terwijl Ali een donker gekleurde jurk aan heeft. “Thats not your color, you should be wearing purple because you are a summer type”. De mond valt ons open. Op Schiermonnikoog heeft Ali een kleur analyse laten doen, waarin je wordt verteld wat voor type je bent en welke kleuren daarbij passen. Deze, naar later blijkt Canadese, mevrouw doet dat even in 30 seconden. Werkelijk verbluffend.
Een mooie jurk en een omslagdoek is de buit. Die omslagdoek is mijn bijdrage, omdat ik vind dat dames van een bepaalde leeftijd niet meer in een badpak rond kunnen lopen en dat geldt overigens ook voor heren.
Op de terugweg van het dorp stuiten we nog op een Amfitheater. Een amfitheater is een ovaal open gebouw uit de Romeinse oudheid dat gebruikt werd voor gladiatorengevechten, jachtpartijen en gevechten met wilde dieren.
Ook de bougainville staan prachtig in bloei en die hebben we gisteravond gemist. En nog steeds genieten we van de prachtige doorkijkjes richting Middellandse zee.
’s Middags komen Bert en Aagje nog even de camper bekijken en wordt de route doorgenomen die we nog door Turkije hopen te maken. Het wordt opeens frisjes, dus verhuizen we naar binnen mede omdat we allemaal te zomers gekleed zijn.
Morgen gaat het naar Beldibi, 160 km en een geschatte reistijd van 3 uur. Onderweg schijnen we langs een eeuwig brandende berg, Chimaera, te komen.
