Met het weer gaat het de goede kant op, want vanmorgen zitten we om 8.30 uur al buiten te ontbijten. Het wordt een mooie rit, met waarin diverse punten om te bezichtigen. Ten eerste is daar de tempel van Aphrodite in de antieke stad Prodisias.
Ten eerste hebben we gister de mooiste opgravingen van de wereld gezien en ten tweede is het rond de 40 km heen en dan weer 40 km terug en dat door de bergen. Aangezien we het op de ons voorliggende weg heel erg naar onze zin hebben, laten we Aphrodisias letterlijk en figuurlijk links liggen. “Heb je 1 afgraving gezien, heb je ze allemaal gezien”, zei de cultuurbarbaar.
Het is onderweg prachtig en er is van alles te zien.
Op de rechterfoto is, in de spiegeling, de nieuwe aanwinst van Ali te bewonderen.
Ali hier in volle concentratie tijdens de rondleiding gisteren in Efeze met haar nieuwe zonnehoed.
Ook de geheel zilveren minaretten krijgen in de zon een prachtige uitstraling.
We staan nu in Pamukkale, Pamuk is Turks voor katoen of sneeuwwit.
Het sterk kalkhoudende water loopt er via een groot aantal terrassen van een helling. Uit het warme water (35°) slaat calciumcarbonaat neer en zo worden dikke pakketten kalk langs de terrassen afgezet. Op deze manier krijgt de helling een bijzonder uitzicht: het lijkt op een kasteel van katoen of op een bevroren waterval.
Pamukkale is momenteel een toeristische plaats en is samen met de oudheidkundige stad Hierapolis opgenomen in de UNESCO wereld erfgoedlijst.
Ali neemt nog even een paar foto’s van de tegenover de camping liggende krijtrotsen. Vanaf de camping hebben we een prachtig uitzicht op deze krijtrotsen.
En als Ali kippetjes ziet dan moeten die ook op de foto. Tot zover het toeristisch verantwoord beeld.
En nu de harde werkelijkheid. De gehele camping is een complete werkput.
Snerpende slijpschijven, een ronkende kraan, die de trap voor de glijbaan naar het zwembad aan het aanleggen is.
Het zwembad, waar overigens geen water in staat, heeft een prachtig uitzicht op de krijtrotsen.
Sommige camperaars staan verscholen achter de bouwmaterialen. En bij aankomst is de bult zand nauwelijks te omzeilen.
De begeleiders lopen rond alsof ze hun laatste oortje hebben versnoept. “Had hij maar gebeld, dan hadden we een andere camping genomen” is hun commentaar. Het is nu 16.30 uur en de rust is wedergekeerd.
Morgen naar Kas, 295 km en een reistijd van 5 uur.
