Het is 10 minuten over 4, op deze Hemelvaartsdag, als de oproep voor het gebed mij wakker maakt, precies 5 minuten voordat de wekker gaat. Vandaag gaat het gebeuren. Wij varen de hemel in, maar dan met een ballon.
Nog slaapdronken worden we met een busje naar de opstijgplek gebracht, waar we met een kop koffie eerst weer tot de levenden worden geroepen. Ondertussen kunnen we de voorbereidingen van een afstandje bekijken.
Immens grote ballonnen worden eerst met hete lucht kanonnen gevuld, daarna wordt de lucht, in de ballon, verder verhit met enorme branders.
Langzaam richt de ballon zich op, hij is zo groot dat ik niet ver genoeg kan lopen om hem in z’n geheel op de foto te nemen.
En dan is het met z’n 28- en instappen geblazen; je verbaast je dat dit ding nog de lucht in kan gaan.
En dan gaat het langzaam, heel langzaam omhoog en ontplooit zich een uitzicht dat z’n weerga niet kent. Eerlijk gezegd hebben die eerste meters op mij een verlammende uitwerking en als iemand mij de keus had gegeven, ik zou weer zijn uitgestapt. Maar het went snel en dan kan het grote genieten beginnen.
De zonsopgang maakt dit spektakel tot een feeërieke belevenis en dat het een spektakel is valt niet te ontkennen.
Want rond om ons heen stijgen minstens 80, zo niet meer, ballonnen op.
Het uitzicht is adembenemend en ik zou alle 164 opnames wel op deze weblog kunnen plaatsen, alles is even mooi.
Na een vlucht van ruim 50 minuten zien we in de verte de auto met aanhanger al staan en tot mijn niet geringe ver- en bewondering, zet de piloot het enorme gevaarte precies op de aanhanger neer………
De champagne staat klaar en na een korte toespraak van de piloot wordt er getoast op een goede vlucht. Het is champagne met bubbels, maar of er 1 druppel alcohol in zit betwijfel ik ten zeerste. Het blijft een land van Moslims natuurlijk.
Een oorkonde en een foto, als bewijs, hangen nu pontificaal in de camper.
We zijn terug van een avond vol eten, drinken en dans. Stel jezelf voor, een rond podium en rondom 5 oplopende tafels, zoiets als in een bioscoop. Dat alles uitgehakt in een tufstenen grot.
Daar worden gedurende de gehele voorstelling eten en drankjes geserveerd, terwijl in het midden dansgroepen traditionele dansen opvoeren. Wij zitten hoog, waardoor de foto’s een wat lagere kwaliteit hebben.
Natuurlijk mag een buikdanseres niet ontbreken op een dergelijke avond. Het eten is prima verzorgd, maar de alcoholische dranken zijn wat aan de sterke kant. Ik zie kans 1 Wodka Jus, die zo sterk is dat ik denk pure Wodka te drinken, te verwerken en verder houd ik mij bij witte wijn.
Ter afsluiting nog een ontroerend moment, Mary vraagt Jetty ten dans, terwijl Jetty al 34 jaar aan haar rolstoel gekluisterd is.
Morgen, rust?
