Om 10 uur staan de taxi’s klaar voor vertrek naar de Acropolis. Er is alleen 1 klein puntje, de taxichauffeur wil het niet doen voor de afgesproken 40 TYL, dus dat levert een heerlijke discussie op. Als Hans (begeleider) naar de chef belt is alles ineens “oké, no problem”. Mehmet, zo heten ze kennelijk allemaal, is technisch ingenieur en heeft over de hele wereld gewerkt, tot in Libië aan toe. Is getrouwd en teruggegaan naar Turkije en kan nu alleen nog maar taxichauffeur worden. Maar hij is nu ook gelukkig met zijn vrouw en 2 kinderen.
Bergama, wat vroeger Pergamon heette, werd dankzij de rijkdom en kunstzin der vorsten een centrum van Hellenistische cultuur. Een van de fraaiste steden van de oude wereld, met een rijkdom aan monumentale tempels, fonteinen, gymnasia en andere bouwwerken. De stad bevond zich in een gebied dat rijk was aan graan, olijven, druiven en vee en was gebouwd op een hoogte van 335 meter. De drie oorspronkelijke stadjes waaruit Pergamon bestond, waren met elkaar verbonden via trappen en terrassen, waarop overdekte zuilengangen van twee etages waren gebouwd. Op het bovenste gedeelte van de stad bevonden zich de publieke gebouwen, zoals de agora, het koninklijk paleis, wapenarsenaal, bibliotheek, het theater, de tempels van Dionysos en Athena Polias en het altaar van Zeus. Daaronder bevonden zich een gymnasium, de tempels van Demeter en Hera Basileia, en het Prytanion. Het laagste gedeelte van de stad was een veelzijdig handelscentrum, waar o.a. parfum, lakens en perkament werd gemaakt.
Ik kan nog een heleboel vertellen en nog meer foto’s laten zien, maar ik kan jullie niet de grandeur laten meemaken van de overblijfselen en hoe groots dit allemaal geweest moet zijn.
We gaan aan de koffie en ditmaal wordt het een Turkse koffie omdat ons de espresso is afgeraden, “is gewoon Nescafe”
Links het kleine kopje koffie met onderin een hoop koffie drab, in het midden 2 stukjes Turks fruit en rechts een glaasje water, wat je beter niet kan drinken omdat je niet weet of het water wel goed is en je er maag en darmklachten van kunt krijgen.
Terwijl we genieten van onze koffie komt er iemand langs met een enorme, nog levende slang.
Op de terugweg met de taxi van Mehmet, komt zijn Engels ons goed van pas. We halen het recept van de camping, want onze reisleidster Mieke zou de Doxicicline halen, en gaan met Mehmet terug naar het dorp. Hij tolkt voor ons en binnen 10 minuten staan we weer op de stoep met 2 doosjes Doxicicline 100 mg voor 9 TYL = 3,15 euro. Kom daar maar eens in Nederland om. En als Ali Mehmet 20 TYL geeft is hij hogelijk verbaast. “Dit doe je voor je medemens” zegt de Islam. Voor Ali wordt dit een 10 dagenkuur van Doxicicline met het nadeel dat ze dan niet meer in de zon mag.
Morgen gaat de reis naar Kusadasi een rit van 200 km en een geschatte reistijd van 3,5 uur
