Een camping vlak aan zee en onder de bomen en net niet pal aan het strand. Even word ik jaloers op de mensen die wel pal aan het strand staan, maar als Ali even het strand op loopt en ervaart dat, met deze straffe wind, je daar gezandstraald wordt leg ik me neer bij mijn lot.
De rit voert ons langs Alanya, waar we in 2005, volgens Ali haar berekeningen, al eens zijn geweest en daarom hoeven we de citadel, die ons op de routebeschrijving wordt aangeraden, niet meer te bekijken. Niet dat ik mij daar ook maar iets van herinner, maar dat speelt kennelijk geen rol van betekenis.
Het is hier mooi, echt heel mooi, en nadat we een bezoek aan een Migros hebben gebracht, voor de ‘niet noodzakelijke’ inkopen zoals bier, vlees en vis, kan de tocht echt beginnen.
Het zijn werkelijk plaatjes geschikt voor een ansichtkaart, gereed om te versturen.
En natuurlijk betaalt schoonheid haar prijs, overal waar je kijkt zijn of worden hotels gebouwd en die hotels moeten met elkaar concurreren. Dus zorgt ieder hotel voor een ‘apart’ kenmerk, ook al is dat maar een specifiek torentje, bovenop hun hotel.
1 foto zou het verhaal kunnen vertellen, maar neem van mij aan, dat je de meest vreemdsoortige torentjes en uitstulpingen op een hotel langs deze kust kunt tegenkomen.
Mocht het idee ontstaan dat deze hotels, qua kleur, zouden kunnen detoneren in hun omgeving: niets is minder waar. Ze zijn bereid hun kleurschakering aan de omgeving aan te passen en waar ze zoals hier een “aardse” kleur meekrijgen.
We komen heel veel Minaretten tegen en natuurlijk staan die in het teken dat Allah groot is, maar om nu een minaret als een soort ‘zuurstok’ te gaan bouwen, gaat zelfs mij een beetje ver, want zo groot is Allah nou ook weer niet, “of wel?”
Op de camping is het tussen de bomen een gemanoeuvreer van jewelste en de plek, die je krijgt, is afhankelijk van het lot. Had ik al eens verteld dat het lot ons vaak goed gezind is? Zo langzamerhand begin ik te geloven dat niet het lot ons goed gezind is, maar onze instelling. Wij vinden onze plek vaak prachtig, terwijl anderen soms ‘hun’ plaats nogal kritisch benaderen.
Natuurlijk kun je pech hebben met je plek, zo ook deze “pechvogel”. Hij rijdt naar z’n , door het lot, aangewezen plek en komt in het rulle zand vast te zitten.
Maar gelukkig zijn er ‘mannen’ die , misschien gedreven door leedvermaak, hun hulp aanbieden.
En met vereende krachten wordt het “slachtoffer” weer uit zijn lijden verlost.
Morgen brengen we de dag ook hier door ……… Terwijl ik dit tik valt, op de gehele camping, de stroom uit. De begeleiding komt langs om ons te vertellen dat de magnetrons en elektrische ovens even op “stand-by” moeten blijven, zodat iedereen stroom kan blijven gebruiken.
