Onderweg 70

Castelnaud-la-Chapelle

Om kwart voor zeven worden we wakker van een enorme regenbui en draaien ons nog eens heerlijk om. We genieten daarbij van het monotone geluid van de regen op het dak van de camper.

Rond half tien wordt het, zo calvinistisch zijn we ook nog wel, tijd om op te staan en beginnen we aan het ontbijt. Tijdens het ontbijt oppert Ali het programma van vandaag. Chateau des Milandes.

Om 11.00 uur begint daar een show met roofvogels en daarna kunnen we het Chateau bekijken.

Het dorp Milandes ligt op ongeveer 6 km vanaf de camping, dus gaan we met de camper, weer langs die 2.50 m brede weggetjes. En het wordt nog haasten, want hard rijden is er niet bij vanochtend.

Bij de ingang wandelen we weer met een pas aangekomen groep mee naar binnen. We hebben daar goede ervaring mee, dus waarom niet. Maar we worden er netjes tussenuit gepikt en langs de kassa gestuurd. Lachend ondergaan we ons lot. Als Ali nog even naar de camper loopt en ik een plekje bij de vogelshow opzoek, word ik bijkans voor de tweede keer weggestuurd door een groepslid. Ik kan haar duidelijk maken dat deze show niet exclusief voor deze groep is.

De roofvogel show is indrukwekkend en iedere keer vraag ik me af hoeveel training daar aan vooraf gaat, voordat de beesten heen en weer vliegend om dan weer op de handschoen te landen.

Achtereenvolgens komen langs: De Woestijnbuizerd, de Torenvalk, een Kerkuil, de Oehoe, een Laplanduil en de Witwangdwergooruil.

Als voor een Steenvalk een levende hermelijn wordt getoond ben ik even van mijn stuk, ze zullen toch niet.....??

Het beest wordt op de grond gezet... en verdwijnt in een gat. Opluchting alom.

Plotseling verschijnt een op afstand bestuurbaar konijn ten tonele, dat wordt aangevallen door de Steenvalk. Jawel, Fransen kunnen echt wel grappig zijn.

(Het is ten strengste verboden foto's en/of te filmen in het chateau, dus de nu volgende beelden zijn volkomen illegaal verkregen).

Maar we komen eigenlijk voor het Chateau des Milandes:

Want het is het onderkomen geweest van de op 3 juni 1906 geboren Amerikaanse Josephine Baker, jawel, die met dat bananen rokje danste, 

die Josephine. Saint Louis, Missouri was de geboorteplaats.

Als ze als danseres in 1925 afreist naar Parijs begint, dankzij de Revu Negre op de Champ Elysee, het grote avontuur. Men ziet voor het eerst een naaktdanseres, die met alle wetten breekt. Ze zal ook de Franse nationaliteit aannemen.

Ze huurt het Chateau des Milandes vanaf 1937 en in 1947 heeft ze genoeg geld om het kasteel te kopen.

In de tweede wereld oorlog laat ze zich ook niet onbetuigd. “Met gevaar voor eigen leven toonde Josephine Baker gedurende de vijf oorlogs-jaren moed, intuïtie en intelligentie” aldus een hoge Franse militair. Het voert te ver om hier al haar verzets-daden op te sommen, maar ik krijg een volledig ander beeld van Josephine als dat ik voor dit bezoek van haar had.

In het kasteel was ruimte genoeg om de goede zaak te dienen, want Josephine was een ruimhartige en gulle vrouw. Ze adopteerde 12 kinderen van verschillende nationaliteiten en verschillende godsdiensten. Ze bezat bijna het gehele dorp Milandes , waaronder een hotel en pretpark.

In het kasteel geeft ze regelmatig uitgebreide soirees en is ruimhartig met goede doelen.

Het is dan ook geen wonder het eerste faillissement zich in 1964 al voordoet. Ze wordt dan op het nippertje gered, o.a. door de inzet van Brigitte Bardot. Echter in 1968 volgt dan een gedwongen verkoop. Josephine probeert dit nog te verhinderen door zichzelf in de keuken te verschansen.

Morgen gaan we verder omhoog en zoeken nog uit waar naartoe.