Lisboa
Als we de kerk verlaten, wordt deze
onmiddellijk achter ons gesloten en mogen er geen bezoekers meer naar
binnen. We sluiten weer aan in een soort van rij, waarvan alle
deelnemers een kaartje om de nek hebben en een soort van gehoor
apparaat. Helaas worden we gesommeerd in de andere rij plaats te nemen.
“Het spijt me” zegt een mooie mevrouw tegen mij, in perfect
Nederlands.
Met de bus richting
Lissabon, maar onderweg stappen we uit in Belem, een voorstad van
Lissabon, om daar het klooster te bekijken. De keren dat we er met
de bus aan voorbij reden maakte ons nieuwsgierig omdat het er van de
buitenkant imposant uitziet.
Wij zijn niet de enigen die belangstelling hebben, want er staat een enorme rij.
Plotseling, als we de rij een eindje
voorbij lopen, komen we in een groepje ouderen terecht die ook richting de kassa schuifelen. "Deze rij gaat sneller" zegt Ali in al haar onschuld. En zonder dat we het willen......
belanden we in een andere rij die ons tot vlak voor de kassa brengt.
Echter de rij buigt af en bestijgt een
trap. Gedwee als wij zijn, volgen we de groep en belanden in de kerk
van het klooster.
Ali vergaapt zich aan de een na de andere Maria.
“Mogen we echt niet met jou mee”
probeer ik met mijn meest smekende blik, terwijl ik het einde van de andere rij tracht in te schatten.
Ze volgt mijn blik en zegt met een
betoverende lach, “ach, kom ook maar, sluit maar voor mij aan”.
Even verderop staat een strenge mevrouw
bij een soort van poortjes en houdt ons, met een handgebaar, tegen. Ik
kijk verbaasd naar onze mooie dame achter mij en na een paar blikken
van verstandhouding, tussen de dames, mogen we door. We lopen het immens grote klooster
binnen en kijken elkaar aan met een blik van 'wat overkomt ons hier'?
Het is een prachtig en vooral en imposant groot
klooster.
In 1496 vroeg Koning Manuel aan Santa Sé om toestemming een groot klooster te bouwen op de oevers van de rivier de Taag. De bouw startte in 1501 en duurde bijna een eeuw tot de voltooiing. Het klooster is gebouwd van kalksteen en heeft een voorgevel van 300 meter. Het was dus vrijwel onmogelijk om het klooster sneller te bouwen.
Het Mosteiro de Jéronimus is misschien wel de bekendste trekpleister van
Portugal. Het werd in de 16de eeuw gebouwd. Verschillende architecten hebben hun
sporen nagelaten in het klooster en de portalen zijn van boven tot onder
versierd met ornamenten. Verschillende tombes van bekende Portugezen, zoals die
van ontdekkingsreiziger Vasco da Gama, zijn in het klooster en de kerk te
bezichtigen.
Na de bezichtiging stappen we weer in
de bus, ons nog steeds verbazend, als we naar de niet afnemende rij
voor de kassa kijken.
Lissabon wordt mooier als je niet zo
nodig alles wil zien. Lekker slenteren, winkeltje in, winkeltje uit,
mensen bekijken en natuurlijk lekker eten in 1 van de vele
restaurants.
Nu is Lissabon een grote stad, maar
niet groot genoeg om niet diezelfde muzikanten weer te horen spelen.
Dit keer hebben ze de sfeer er goed in want ze krijgen een
aantal mensen aan het dansen. Hun muziek en uitvoering is inspirerender dan gister.
Als je dan ook nog de Eiffeltoren
tegenkomt, is het helemaal af.
Laat ik het uitleggen. Het is een toren
en die is ontworpen en gebouwd door dhr. Eiffel. Ja, die. In de toren zit een lift, waarmee je
naar boven kunt en de toren als een soort uitzichtpunt dient. Er wordt verteld dat je, bij helder
weer de bergen kunt zien. Wij hebben het maar niet gecontroleerd.
Op de terugweg komt er in de bus een
ietwat beschonken man binnen, luid pratend tegen iedereen die hem
maar aankijkt. Hij heeft 2 grote plastic zakken bij zich, die hij in
het bagage rek gooit.
Opeens ontstaat er tussen hem en een
andere reiziger een felle discussie. Waar het over gaat is ons
onduidelijk, maar opeens grijpt hij in 1 van de plastic zakken en er
komen een paar gloednieuwe sportschoenen uit, die hij aan de andere
passagier geeft, die een halte verder met de schoenen in de hand
uitstapt.
Het luidkeels kletsen stopt niet totdat
er een voor hem bekende in de bus stapt. Deze persoon verontschuldigt zich voor
het gedrag van de dronkenman en geeft aan dat ze elkaar al van kinds
af aan kennen. Die op zijn beurt grijpt nu in een andere plastic zak
en overhandigt de 'vriend' een zak met gesneden groente, even later
gevolgd door nog een zak groente.
Om zich heen kijkend ontmoet hij
instemmende gezichten en geeft daardoor een tandeloze vrouw ook een
zak met groente, die ze duidelijk dankbaar aanpakt. Kennelijk heeft
hij nu de smaak te pakken en geeft haar nog een zak groente..... Wat
hem beweegt zal altijd een raadsel blijven, maar een paar seconden
later overhandigt hij de tandeloze vrouw de gehele plastic zak met
groentes en geeft haar een knuffel. Even later stapt hij de bus uit.
Nog even het gevoel van......
vanaf de camping lopen we naar de bus,
als we er 30 sec. staan komt de bus er al aan. Uit het klooster is
het een eindje lopen naar de bushalte, de bus staat al klaar. Als we na het bezoek aan Lissabon naar
het plein lopen, waar de bus zal vertrekken, staat hij al klaar. We
moeten dan nog wel even hollen, maar toch... dit opgeteld met het
Klooster verhaal, tja, wat moet je dan nog over deze dag zeggen.
Zo dadelijk de dodenherdenking en morgen gaan we 5 mei en de zondag vieren.