Onderweg 45

Lisboa

Met de bus richting Lissabon, maar onderweg stappen we uit in Belem, een voorstad van Lissabon, om daar het klooster te bekijken. De keren dat we er met de bus aan voorbij reden maakte ons nieuwsgierig omdat het er van de buitenkant imposant uitziet.

Wij zijn niet de enigen die belangstelling hebben, want er staat een enorme rij.

Plotseling, als we de rij een eindje voorbij lopen, komen we in een groepje ouderen  terecht die ook richting de kassa schuifelen. "Deze rij gaat sneller" zegt Ali in al haar onschuld. En zonder dat we het willen...... belanden we in een andere rij die ons tot vlak voor de kassa brengt.

Echter de rij buigt af en bestijgt een trap. Gedwee als wij zijn, volgen we de groep en belanden in de kerk van het klooster.

Ali vergaapt zich aan de een na de andere Maria.  

Als we de kerk verlaten, wordt deze onmiddellijk achter ons gesloten en mogen er geen bezoekers meer naar binnen. We sluiten weer aan in een soort van rij, waarvan alle deelnemers een kaartje om de nek hebben en een soort van gehoor apparaat. Helaas worden we gesommeerd in de andere rij plaats te nemen. “Het spijt me” zegt een mooie mevrouw tegen mij, in perfect Nederlands.

“Mogen we echt niet met jou mee” probeer ik met mijn meest smekende blik, terwijl ik het einde van de andere rij tracht in te schatten.

Ze volgt mijn blik en zegt met een betoverende lach, “ach, kom ook maar, sluit maar voor mij aan”.

Even verderop staat een strenge mevrouw bij een soort van poortjes en houdt ons, met een handgebaar, tegen. Ik kijk verbaasd naar onze mooie dame achter mij en na een paar blikken van verstandhouding, tussen de dames, mogen we door. We lopen het immens grote klooster binnen en kijken elkaar aan met een blik van 'wat overkomt ons hier'?

Het is een prachtig en vooral en imposant groot klooster.

In 1496 vroeg Koning Manuel aan Santa Sé om toestemming een groot klooster te bouwen op de oevers van de rivier de Taag. De bouw startte in 1501 en duurde bijna een eeuw tot de voltooiing. Het klooster is gebouwd van kalksteen en heeft een voorgevel van 300 meter. Het was dus vrijwel onmogelijk om het klooster sneller te bouwen. 

Het Mosteiro de Jéronimus is misschien wel de bekendste trekpleister van Portugal. Het werd in de 16de eeuw gebouwd. Verschillende architecten hebben hun sporen nagelaten in het klooster en de portalen zijn van boven tot onder versierd met ornamenten. Verschillende tombes van bekende Portugezen, zoals die van ontdekkingsreiziger Vasco da Gama, zijn in het klooster en de kerk te bezichtigen.

Na de bezichtiging stappen we weer in de bus, ons nog steeds verbazend, als we naar de niet afnemende rij voor de kassa kijken.

Lissabon wordt mooier als je niet zo nodig alles wil zien. Lekker slenteren, winkeltje in, winkeltje uit, mensen bekijken en natuurlijk lekker eten in 1 van de vele restaurants.

Nu is Lissabon een grote stad, maar niet groot genoeg om niet diezelfde muzikanten weer te horen spelen. Dit keer hebben ze de sfeer er goed in want ze krijgen een aantal mensen aan het dansen. Hun muziek en uitvoering is  inspirerender dan gister.

Als je dan ook nog de Eiffeltoren tegenkomt, is het helemaal af.

Laat ik het uitleggen. Het is een toren en die is ontworpen en gebouwd door dhr. Eiffel. Ja, die. In de toren zit een lift, waarmee je naar boven kunt en de toren als een soort uitzichtpunt dient. Er wordt verteld dat je, bij helder weer de bergen kunt zien. Wij hebben het maar niet gecontroleerd.

Op de terugweg komt er in de bus een ietwat beschonken man binnen, luid pratend tegen iedereen die hem maar aankijkt. Hij heeft 2 grote plastic zakken bij zich, die hij in het bagage rek gooit.

Opeens ontstaat er tussen hem en een andere reiziger een felle discussie. Waar het over gaat is ons onduidelijk, maar opeens grijpt hij in 1 van de plastic zakken en er komen een paar gloednieuwe sportschoenen uit, die hij aan de andere passagier geeft, die een halte verder met de schoenen in de hand uitstapt.

Het luidkeels kletsen stopt niet totdat er een voor hem bekende in de bus stapt. Deze persoon verontschuldigt zich voor het gedrag van de dronkenman en geeft aan dat ze elkaar al van kinds af aan kennen. Die op zijn beurt grijpt nu in een andere plastic zak en overhandigt de 'vriend' een zak met gesneden groente, even later gevolgd door nog een zak groente.

Om zich heen kijkend ontmoet hij instemmende gezichten en geeft daardoor een tandeloze vrouw ook een zak met groente, die ze duidelijk dankbaar aanpakt. Kennelijk heeft hij nu de smaak te pakken en geeft haar nog een zak groente..... Wat hem beweegt zal altijd een raadsel blijven, maar een paar seconden later overhandigt hij de tandeloze vrouw de gehele plastic zak met groentes en geeft haar een knuffel. Even later stapt hij de bus uit.

Nog even het gevoel van......

vanaf de camping lopen we naar de bus, als we er 30 sec. staan komt de bus er al aan. Uit het klooster is het een eindje lopen naar de bushalte, de bus staat al klaar. Als we na het bezoek aan Lissabon naar het plein lopen, waar de bus zal vertrekken, staat hij al klaar. We moeten dan nog wel even hollen, maar toch... dit opgeteld met het Klooster verhaal, tja, wat moet je dan nog over deze dag zeggen.  

Zo dadelijk de dodenherdenking en morgen gaan we 5 mei en de zondag vieren.