Onderweg 53

Porto - Arcoz de Valdevez

Het is prachtig weer en we verlaten de Orbitur camping. Het is een beetje een rommelige camping, waarvan je rustig kunt zeggen dat het onderhoud op een laag pitje staat.
Ook wil ik jullie laten delen in de handelswijze van sommige kampeerders.
Want hoe houd je de ruimte voor je caravannetje een beetje privé?
Nou, je plant je auto dusdanig voor je camper dat je er zelf niet te veel last van hebt, maar een ander er niet langs kan, of sterker, er niet kan staan.

Zo heeft de Nederlandse auto er de volle 2 dagen gestaan, maar het hielp wel.

Onderweg komen we een prachtig kerkje tegen, maar de volle parkeerplek en daardoor een grote kans dat er een dienst plaatsvindt, weerhoudt ons ervan te stoppen om het kerkje te bezoeken.

Op de voor ons opdoemende bergen staat de brem nog volop in bloei, wat volgens Ali aan de late kant is, maar het blijft een mooi gezicht.

Dit is het gebied van de witte wijn oftewel de De Vinho Verde. Deze wijnstreek in het noorden van Portugal, loopt van Porto tot rond de steden Braga en Viana do Castelo. Het zuiden van de streek is langs de Rio Douro, bij Porto tot hier in  het noorden aan de rivier Minho. De wijnranken worden hier hoog opgebonden.

We staan nu aan een stuw, bij Arcos de Valdevez, op ongeveer 50 kilometer van de grens met Spanje, waar we morgen overheen gaan.
De gemeente heeft hier een gemeentebreed Wifi punt ingericht waar ik mooi gebruik van kan maken om deze blog te updaten.

"Prijs de dag niet voor het avond is" oftewel " Maak je blog pas in de avond".

Alsof iemand een wedstrijd heeft uitgeschreven met als opdracht
'maak een rustige parkeerplaats zo snel mogelijk vol',  want binnen een paar minuten is er geen lege plek meer te bekennen, terwijl bij onze aankomst er 3 auto's staan. Er moet iets in het stadje staan te gebeuren, dus gaan we op stap richting het stadje waar het al aardig vol begint te lopen.
Eerst genieten we nog even van de vele mooie doorkijkjes.

We volgen de grote stroom en ineens is het raak, we stuiten op een optocht die toch een soort thema heeft, wij denken oogst.

De karren, die in de optocht meerijden, maken een absoluut klaaglijk en kreunend geluid en wel zo luid, dat het op een wedstrijd lawaai maken lijkt.

Hier krijgen we wel de gelegenheid om het 'op het hoofd dragen' te kunnen fotograferen. Als diverse malen zijn we de dames 'in het wild' tegengekomen, maar iedere keer werd er met het handje geschud (geen foto). Er moet wel gezegd, dat alle dames het met losse handen doen.

Na de optocht toch nog even door het dorp waar natuurlijk het plaatselijke kerkje wordt bezocht.

Ook tref ik een soort zonneklok aan, waar ik na een kwartier studeren niet achter kan komen of de waterstralen de tijd aangeven en zo ja, hoe?

We trakteren onszelf nog op een heerlijk 'afscheid van Portugal' etentje in een plaatselijk restaurantje. Een smoezelig uitziende, oude dame, kookt en dient op. Het moet gezegd, het is veel en vreselijk lekker en met veel bier en veel wijn en dessert toe wordt het een copieuze maaltijd.