Camping - Coimbrao
Vandaag een heerlijk rustige dag op de hele kleine camping.
Wel staat hier een Internationaal gezelschap, een Ier, een Belgisch echtpaar, Zwitsers en een paar Nederlanders. Een wandeling naar het dorp vergt stalen zenuwen, want hier in Portugal hebben ze in hun tuin allemaal honden lopen. En denk dan niet aan een lief schoothondje, maar b.v. een geweldige Mastiff of 6 geweldige uit de kluiten gewassen honden waar ik het merk niet van weet. Wat ik wel weet is, dat deze beesten met z'n zessen op je af komen als je langs het betreffende huis loopt en een ongelooflijk agressief geblaf laten horen. Dit huis staat vlak bij de camping en we horen dan ook tot laat in de nacht deze beesten tekeer gaan.
We hebben om 4 uur een afspraak met een plaatselijke pedicure.
Normaal is dit niet echt een avontuur, maar in Portugal kan alles in een avontuur veranderen.
Zo zijn we om even voor 4 uur in haar winkeltje annex kapper/pedicure.
Voor Ali is 45 minuten uitgetrokken, maar na 1 kwartier gaat de telefoon, na een paar minuten is het gesprek beëindigd en begint de behandeling weer.
Dit duurt niet lang, de telefoon gaat weer en nu gaat het gesprek minimaal 20 minuten duren. Terwijl er klanten in de winkel komen voor een afspraak, is de pedicure compleet uit beeld en verschijnt niet in de winkel. Het dochtertje van de klant is inmiddels maar aan de doos met chocolade eitjes begonnen en de bodem komt aardig in zicht. Na een poos komt de pedicure weer in beeld, al snikkend en met een zakdoek tegen de tranen, zet ze nog een tijdje het telefoongesprek voort, terwijl ze achter een soort van toonbank leunt. Zelfs ik begin nu de situatie een beetje gênant te vinden. Eindelijk maakt ze met de wachtende klant een afspraak en verdwijnen moeder en dochter de winkel weer uit, terwijl de laatste de chocolade nog om de mond heeft.
Al die tijd heeft Ali in een kamertje zitten wachten.
Het kan verkeren.
Morgen richting Aveiro.
Vandaag een heerlijk rustige dag op de hele kleine camping.
Wel staat hier een Internationaal gezelschap, een Ier, een Belgisch echtpaar, Zwitsers en een paar Nederlanders. Een wandeling naar het dorp vergt stalen zenuwen, want hier in Portugal hebben ze in hun tuin allemaal honden lopen. En denk dan niet aan een lief schoothondje, maar b.v. een geweldige Mastiff of 6 geweldige uit de kluiten gewassen honden waar ik het merk niet van weet. Wat ik wel weet is, dat deze beesten met z'n zessen op je af komen als je langs het betreffende huis loopt en een ongelooflijk agressief geblaf laten horen. Dit huis staat vlak bij de camping en we horen dan ook tot laat in de nacht deze beesten tekeer gaan.
We hebben om 4 uur een afspraak met een plaatselijke pedicure.
Normaal is dit niet echt een avontuur, maar in Portugal kan alles in een avontuur veranderen.
Zo zijn we om even voor 4 uur in haar winkeltje annex kapper/pedicure.
Voor Ali is 45 minuten uitgetrokken, maar na 1 kwartier gaat de telefoon, na een paar minuten is het gesprek beëindigd en begint de behandeling weer.
Dit duurt niet lang, de telefoon gaat weer en nu gaat het gesprek minimaal 20 minuten duren. Terwijl er klanten in de winkel komen voor een afspraak, is de pedicure compleet uit beeld en verschijnt niet in de winkel. Het dochtertje van de klant is inmiddels maar aan de doos met chocolade eitjes begonnen en de bodem komt aardig in zicht. Na een poos komt de pedicure weer in beeld, al snikkend en met een zakdoek tegen de tranen, zet ze nog een tijdje het telefoongesprek voort, terwijl ze achter een soort van toonbank leunt. Zelfs ik begin nu de situatie een beetje gênant te vinden. Eindelijk maakt ze met de wachtende klant een afspraak en verdwijnen moeder en dochter de winkel weer uit, terwijl de laatste de chocolade nog om de mond heeft.
Al die tijd heeft Ali in een kamertje zitten wachten.
Het kan verkeren.
Morgen richting Aveiro.
