Onderweg 69

Bergerac – Castelnaud-la-Chapelle

We kiezen er vandaag voor om niet te ver te rijden, maar onderweg wat dingen te bekijken.

Zo ligt er, min of meer, op de route een te bezichtigen grot met prachtige Stalactieten en Stalagmieten. Maar als we een, heel vreemde, afslag missen komen we op een andere bezienswaardigheid terecht, nl. op een weggetje van 2.50 m, terwijl de camper 2.75 m meet.

Voor Ali is dit iets teveel avontuur en ze roept dan ook regelmatig, “dit vind ik niet leuk meer”.

Maar het weggetje levert ons vlak voor de deur van de 'Les Grottes de Maxange' af.

We mogen even 20 minuten wachten, want dan er een gids. Maar dat komt goed uit, want er is een winkeltje annex restaurant. Dus een heerlijke espresso, want er staat zo'n prachtig apparaat, dus dat kan niet mis gaan. Nou, dat kan wel!

Op een gegeven moment krijgen we een geplastificeerd stuk papier in de hand gedrukt, zodat we weten wat de gids zegt, onderweg. Ik vraag of het ook in het Engels gaat. Dat had ik maar beter niet kunnen vragen, want in het Engels doen ze alleen voor Engelsen. Het is ten strengste verboden om foto's en/of films te maken, begint het schrijven mee. En je mag nergens aankomen en we moeten vooral de kinderen in de gaten houden.

De rondleiding is zeer gedegen en uitgebreid, in het rap Frans, als we dat op papier zouden hebben gekregen, was er zeker een bos voor gesneuveld. Maar het moet gezegd, het is mooi.

Hierna gaat het naar de camping in Castelnaud-la-Chapelle, dwars door en langs de Dordogne.

Ik kan mij heel goed voorstellen dat hier veel Nederlanders zitten, want de omgeving is meer dan prachtig en dat ondanks de heel smalle weggetjes.

We staan aan een snel stromende rivierje vlak bij het water.

1 kilometer verderop staat het Chateau de Castelnaud en dat mag je bezichtigen.

Het wordt warm, heerlijk warm, dus de meegezeulde paraplu en regenjassen zijn volledig overbodig.

Aangekomen in het dorpje krijgen we een schitterend uitkijk op het Chateau dat op 300 meter hoogte ligt. Dus dat wordt klimmen en niet te zuinig ook.

Als we halverwege zijn krijg ik het gevoel het niet te overleven en met dit beeld komt het allemaal wel heel dicht bij.

Eenmaal op de begraafplaats geeft een spectaculair uitzicht.

Er zijn plaatsen waar je dood niet gevonden wil worden. Dit geeft het tegenovergestelde beeld.

De klim is werkelijk, ook in deze warmte, killing.

Maar het blijkt het allemaal waard te zijn. Dit is een schoolvoorbeeld van wat en hoe je een Middeleeuws Chateau openstelt voor bezoekers. Het is schitterend ingericht met in allerlei nissen instructieve films over het hoe bv. kruisbogen werden gemaakt of helmen en al wat in die tijd belangrijk werd geacht.

 De uitgestalde zaken, zoals Kruisbogen, Vechtzaken, Maliënkolders etc. het is er allemaal.

Je kunt de verschillende torens beklimmen en hoewel we al bekaf zijn van de klim naar het Chateau, slaan we werkelijk niets over.

Hoe hoger je komt des te mooier worden de uitzichten over het Dordogne landschap.

Op de terugweg nippen we nog even aan een heerlijk glas wijn en een koele Leffe en dalen daarna tevreden weer af naar het dorpje en kom dan dit huis tegen, waar je zeker niet beschonken thuis moet komen. Let op de trappen.

Als ik dan ook nog een prachtig set Petanque ballen op de kop tik, is het helemaal feest.