Portugal - Spanje
We verlaten Portugal op een mooie zomerdag en slingeren door de bergen richting de Spaanse grens. Er ontstaat de behoefte een soort van evaluatie over het verblijf in Portugal te beginnen. Maar als we samen, onderweg, daaraan beginnen vinden we toch dat we daar meer tijd voor moeten nemen.
Mij blijven de 'stenengooiers', de 'slechte wegen', het 'rijgedrag van de Portugees' en vooral de 'putten' heel erg bij.
Ook als we Spanje binnenrijden waan je jezelf, als bestuurder, in een andere wereld. Het soepele verloop van de wegen, het je niet meer druk hoeven maken over enorme gaten in de weg, het lijkt allemaal verleden tijd.
Op de camping aangekomen mogen we zelf een plaats uitzoeken en heeft Ali al vrij snel een uitzicht geregeld die zijn weerga niet kent. Boven aan een zandstrand met uitzicht op de Atlantische Oceaan
We staan dus op dit moment in Noord Westelijk Spanje, Portonovo in de streek Galicië aan een baai.
.jpg)
.jpg)
En zoals we al gewend zijn, gaat om 4 uur de wind aantrekken, maar het blijft een prachtige plek en het is heerlijk warm, maar dan wel uit de wind.
Zo we er nu tegenaan kijken, is dit een plek voor een hele week.
We realiseren ons plotseling dat we, bij het passeren van de
Portugese - Spaanse grens een uur verloren hebben. Tot nu toe leefden we 1 uur vroeger dan de Nederlandse tijd. Dat uur is nu weg, dus vroeg naar bed.
Als ik, via internet, de weersverwachting erbij bij pak, slaat de schrik ons om het hart. Bewolking, wind en regen worden ons deel de komende dagen en dat met zo'n prachtige plek. De voorbode heeft zich al gemeld, want er ontstaat op dit moment een zeer harde wind, die dusdanig is dat het verstandig lijkt onze satelliet schotel naar beneden te halen.
Geen TV vanavond maar genieten van de Altlantic met zonsondergang.
.jpg)
.jpg)
.jpg)
We verlaten Portugal op een mooie zomerdag en slingeren door de bergen richting de Spaanse grens. Er ontstaat de behoefte een soort van evaluatie over het verblijf in Portugal te beginnen. Maar als we samen, onderweg, daaraan beginnen vinden we toch dat we daar meer tijd voor moeten nemen.
Mij blijven de 'stenengooiers', de 'slechte wegen', het 'rijgedrag van de Portugees' en vooral de 'putten' heel erg bij.
Ook als we Spanje binnenrijden waan je jezelf, als bestuurder, in een andere wereld. Het soepele verloop van de wegen, het je niet meer druk hoeven maken over enorme gaten in de weg, het lijkt allemaal verleden tijd.
Op de camping aangekomen mogen we zelf een plaats uitzoeken en heeft Ali al vrij snel een uitzicht geregeld die zijn weerga niet kent. Boven aan een zandstrand met uitzicht op de Atlantische Oceaan
We staan dus op dit moment in Noord Westelijk Spanje, Portonovo in de streek Galicië aan een baai.
En zoals we al gewend zijn, gaat om 4 uur de wind aantrekken, maar het blijft een prachtige plek en het is heerlijk warm, maar dan wel uit de wind.
Zo we er nu tegenaan kijken, is dit een plek voor een hele week.
We realiseren ons plotseling dat we, bij het passeren van de
Portugese - Spaanse grens een uur verloren hebben. Tot nu toe leefden we 1 uur vroeger dan de Nederlandse tijd. Dat uur is nu weg, dus vroeg naar bed.
Als ik, via internet, de weersverwachting erbij bij pak, slaat de schrik ons om het hart. Bewolking, wind en regen worden ons deel de komende dagen en dat met zo'n prachtige plek. De voorbode heeft zich al gemeld, want er ontstaat op dit moment een zeer harde wind, die dusdanig is dat het verstandig lijkt onze satelliet schotel naar beneden te halen.
Geen TV vanavond maar genieten van de Altlantic met zonsondergang.
