Aveiro – Porto
Had ik gister nog het idee om nog een
nachtje op deze camperplaats te blijven, vannacht is mij die lust wel
vergaan. Hoe vermakelijk het ook is om al die mensen een aantal keer
langs je camper te zien komen, je bouwt toch een soort van relatie
op, nietwaar?
Op naar Porto wat een kleine 70 km naar
het noorden ligt. Er is een camping gekozen, dicht bij de stad, zodat
we Porto zonder al te veel moeite kunnen bezoeken.
Het gaat via allerlei dorpjes waar 50
km/u mag worden gereden, afgewisseld met diverse rotondes. Misschien waren ze er al wel, maar wat
bijna onvoorstelbaar is zijn de ontelbare putten in de weg. Niet de afvoerputten, die vaak in de
stoeprand zijn verwerkt, maar van die grote ronde putten.
Als we er op gaan letten ontdekken we
dat de meeste putten hooguit 25 meter uit elkaar liggen en precies
daar in de weg liggen waar je moet rijden. Je ziet dan ook de lokale
bevolking soms een vreemde uitwijk manoeuvre maken, want de putten
liggen soms wel 15 tot 25 cm dieper en dat geeft dan een enorme klap.
Tel daar bij dat ze 25 meter van elkaar liggen en je kunt je het
gevoel voorstellen waarmee je door de dorpjes en stadjes rijdt.
Buiten de stadjes en dorpjes staan
regelmatig heel vriendelijke dames, sommigen zijn geheel, anderen
zijn wat schaarser gekleed. De wind is soms nog wat fris, dus begrijp
ik Ali dan ook niet, als ik voorstel de dames even binnen te laten om
even op te warmen.
Dan hebben we ook nog Lucy, onze
lieftallige stem van TomTom. Lucy heeft er vandaag geen zin in, of
anders gezegd, gooit er volledig met de pet naar.
Eerst laat ze bij het verlaten van
Aveiro ons een groot deel van het stadje nog eens zien, waarbij ze
kennelijk er genoegen in schept de meest nauwe straatjes uit te
zoeken. Om ons vervolgens in Porto naar camping te brengen, die
midden in de stad zou liggen, maar helemaal niet bestaat.
Tot 2 keer toe laat ze ons, midden in
Porto, keren op de weg. Als ik er genoeg van heb, kies ik een andere
camping uit. Na weer een aantal kilometers door Porto te hebben
gereden, komen we weer op een plek waar in geen velden of wegen een
camping te vinden is.
Dan maar naar de gratis camperplaats.
We komen terecht op een heel, ik zeg heel smal, maar ook
verschrikkelijk steil weggetje uit. Als ik naar beneden rijdt, komt
er ons een auto tegemoet.
Maar er is absoluut geen ruimte elkaar
te passeren. Na een hoop handgebaren probeert auto
1, achteruitrijden,
wat ruimte te maken, terwijl auto 2 met een noodgang omhoog komt
rijden.
Het feest kan beginnen. Met aan de
rechterkant een muur en nog 1 cm voor de spiegel, schuifel ik cm,
voor cm, naar beneden. Auto 2 draait snel zijn spiegel naar binnen.
Aan het eind van dit weggetje moeten we
rechtsaf, maar daar staat een hek! De weg is afgesloten!
Als Ali het hek heeft weggehaald rijden
we door maar de camperplaats bestaat niet meer! Al is het uitzicht helemaal geweldig, maar wordt door Ali afgekeurd.
.jpg)
Aangezien ik slecht heb geslapen merk
ik dat een uur door Porto crossen mij op de zenuwen gaat werken en
het geduld dreigt op te raken.
De Orbitur camping brengt uitkomst en
en half uur later staan we op de camping een plek uit te zoeken waar
ook TV gekeken kan worden.
“Dat wolkje voor de zon kan soms iets
groter zijn”,
maar als dat je enige zorg is.........
Morgen toch Porto nog maar eens
bekijken maar nu met de bus.
