Mijn hemel, die wind kan hier genadeloos uithalen en daar krijgen we vannacht een mooi voorbeeld van. Tja, het is ook de goden verzoeken, om te zeggen dat je veel geluk hebt gehad. Maar…. het tentje heeft het overleefd, wat je niet kan zeggen van sommige luifels….
Vandaag gaan we met het busje naar Oliva.
Het is lastig uit te leggen, maar het weggetje is smal en de chauffeurs, min of meer, roekeloos en de busjes al op leeftijd. €1.50 per persoon kost het voor een enkele reis en dan gaat de de heenreis langs nog eens 4 campings. Terug neemt het busje de “grote” weg en worden eerst de Rio Mar bewoners afgezet. Er is op vrijdag markt in Oliva en dat schijnt gezellig te zijn. Je slentert tussen de kraampjes door en het is dan vooral letten op de “boodschappen” trolleys. Je kent ze wel. Het lijkt op een reiskoffer met 2 wieltjes, maar deze zijn om boodschappen te doen. Ze worden achteloos vooruit geduwd en de duwster, want het is vaak een vrouw, heeft alleen oog voor de kraampjes en hun negotie. Als deze schepsels van links naar rechts willen oversteken, of visa versa, verandert eerst de “trolley” van richting en volgt, alsof ze niet anders kan en niets met het voortgeduwde apparaat te maken heeft, de duwster. Let wel, ze zijn nietsontziend en een tik tegen niet oplettende schenen wordt met een verbazende blik beantwoord.
Maar mijn aanschaf van een gouden quartz-horloge vergoedt veel van de doorstane ellende. De eerste aanbieder, een onvoorstelbaar donkere meneer, biedt mij dit sieraad aan voor de ongelooflijk lage prijs van € 25,=. Onderhand roepend “Good price sir, good price”. Ik vraag me dan altijd of hij mijn prijs, dan wel zijn eigen prijs bedoelt. Even verderop mag ik dit juweel meenemen voor €5,= en dat is inclusief de batterij. Als ik hem dicht bij mijn oor houdt, lijkt het alsof ik de pendule van opoe hoor tikken..
Ik spot een prachtig T-shirt wat een herfstachtig en regenachtig tafereel toont. Het mooie is de afwerking van de rok van het model, want dat bestaat onderaan uit echt kant. Het strikje is van echt fluweel en zou je, mocht je dat willen, los kunnen maken.
Vervolgens sta ik een tijdje te studeren op dit exemplaar van een vissoort. Het enige wat ik kan bevroeden is dat het ding uit de diepzee komt, want hij/zij is wel heel plat.
Om 1 uur worden we weer opgehaald om in gezwinde vaart weer afgezet te worden op Rio Mar. We zullen uit eten in El Verger, maar Folkert waarschuwt, als je niet hebt gereserveerd kom je er, waarschijnlijk, niet aan de beurt.
Dus wordt het restaurante Fratelli. We verwonderen ons over de grote aantallen mussen die daar binnen rondvliegen. Wat mij ook verwonderd is dat, terwijl ik een pizza bestel, de juffrouw maar probeert om me een compleet “menoe” aan te smeren.
Morgen gaan we verkassen naar nr. 58. Dit is een duurdere plek, zoals een Belgische dame ons fijntjes meldt. “Toch iets om rekening mee te houden” zegt ze. Hoofd financiën legt haar uit dat wij ACSI hebben met een vaste prijs!
