Vandaag gaat het richting Lidl in El Verger, zo’n 5 kilometer richting Denia. Eerst even langs de zaak met camping artikelen, want hoofd huishoudelijke zaken wil een nieuwe banden beschermer. Ze gebruikt hiervoor al lange tijd een boodschappentas, maar er blijven teveel campinggasten bij onze camper staan om het gedrocht te bewonderen. Daar voelt mijn chef faciliteiten zich niet goed bij. Daarna richting Chinees, waar een waterpistool wordt gekocht. Nee, het is nog niet zover dat we ietwat kinds aan het worden zijn, maar de zwerfkatten komen iets te dichtbij en daar is water een uitstekend middel tegen. Dan de Lidl en snel weer terug, want op de fiets is het nog frisjes, vanwege de zeewind, maar in de luwte is het heerlijk.
Als ik in de zon lig te bakken komt een deftige, maar strakke, dame in een mantelpakje aanwandelen. Terwijl ik mij realiseer dat dit de receptie dame is, komt achter haar aan een oude, naar later zal blijken Duitser, aangesloft. Ze zijn op zoek naar een leeg plekje.
Aan een lijntje sleept hij een iets te dik hondje mee. De hond van de overburen komt kwispelend ter begroeting aangelopen. Het broze spel van “wie is de dominante en wie is onderdanig”, wordt ruw verstoord, omdat de oude baas steeds een ruk aan de riem geeft. Na een keer of vier is het klaar. Het anders zo vriendelijke hondje van de buren begint te grommen. De “strakke” juffrouw wijst de plek aan. De oude man kijkt om en nu ontdek ik ook een oude dame, die op gepaste afstand de boel staat te bekijken.
Of het is de was van de buurvrouw, die nog te drogen hangt, of de hond, waarvan ook zij nog een exemplaar meezeult, maar een voor ons onzichtbaar teken is voldoende om de oude man de aangewezen plek te laten afkeuren.
Een uurtje later komt een veel te lange camper achteruit aanrijden. De was wordt als de wiedeweerga van de lijn gehaald. De alleenstaande man parkeert hem schuin over het plekje.
