Om 8 uur gaat de wekker, maar dan staat m’n slapie al, fris en fruitig, naast de kooi. Vandaag gaat het richting Oliva, tenminste zo wordt de plaats aangeduid waar Camping Rio Mar gelegen is. Dit laatste scheelt ongeveer 10 kilometer, dus als je zegt “dit is bij benadering”, dan zit je goed.
Bewolkt is de beste omschrijving voor vandaag, hoewel de zon haar best doet de wolken aan de kant te duwen.
Waar vorig jaar TomTom nog helemaal in de war was, is nu een enorme brug en viaduct gebouwd en zijn ze, gezien de bouwactiviteiten, met nog een uitbreiding bezig.
De laatste dagen zijn we zuinig geweest met onze 65 liter gasvoorraad, want het laatste ledje van het metertje is aan de beurt en knippert soms rood. Mijn reisleidster weet zeker dat er na Oliva een pompstation komt dat gas verkoopt, want die zijn schaars in Spanje.
Rechts, waar die grote camper staat, daar kun je gas tanken. Dus ik sluit aan, waar ik gelijk spijt van krijg. De Zwitser veroorzaakt enorme gaswolken, omdat hij een verkeerde nippel heeft aangekoppeld en er liters gas ontsnappen. Voor de zekerheid vraag ik de pomp juffrouw of ik de juiste nippel heb, ze knikt. Uiteindelijk kunnen wij tanken, want het duurt best wel een tijd voordat Zwitserland klaar is.
Als we het smalle weggetje van de camping opdraaien, zien we nog juist dat een Duitse camper ons voor is. “Scheiße”, want het is een heel klein campinkje en dus weinig plaats. Sterker, er is geen plek meer. We proberen nog een minuscuul hoekje maar dan gaat hem niet worden. Voordat we weer weg zullen rijden, kijk ikzelf nog een keer rond en zie dat nr. 1 nog vrij is.
Oké, ik geef het toe, het is een beetje gemanoeuvreer en ik moet nog een keer terug omdat ik niet bij de stroomkabel kan, maar……..
het is een “noflik” plekje en wij “vernuveren” ons hier wel, de komende 4 weken.
