Vanochtend worden we gewekt door een wegrijdende camper. Nu is dat, normaliter, niet een bijzonder gebeuren, want regelmatig gaan de “vaste bewoners” op maandag boodschappen doen. Aangezien de meesten geen fiets bij zich hebben, gebeurt dit met de camper. Maar dat dit al om 8 uur gebeurt, betekent dat er een plaats vrijkomt. Mijn slapie gaat naar het toilet. Ik schakel de TV aan om even naar WNL te kijken. Na het ontbijt, vertel ik, zo tussen neus en lippen door, “dat er een plek vrij is”. Kijk, terwijl je mijn Ega nooit hoort klagen, is ze er nu als de kippen bij om de plek te keuren. Hiermee aangevend, dat de huidige plek toch niet helemaal als prettig wordt ervaren. Om een lang en arbeidsintensief verhaal kort en “easy” te houden.
Onze “oude” plek is nu vacant. Al diverse keren zijn er mensen wezen kijken, maar steeds weer wordt het afgekeurd. Het is namelijk wat aan de krappe kant.
Wij staan nu heerlijk met onze zitplaatsen naar het zuiden. Een echte kenner ziet dat onmiddellijk aan de stand van de satellietschotel, want die “kijkt” immers altijd naar het zuiden? Verder is het hier een stuk rustiger en hebben we wat meer privacy. Het is even een klusje, maar onder grote belangstelling is de verhuizing goed en soepel verlopen. Komt nog bij dat de door ons veroorzaakte reuring en opwinding voor de vaste bewoners goud waard is.
Wat ook goud waard is, is het volgende:
Mijn personal trainer wil dat ik nog even in beweging kom, dus gaan we nog een eindje wandelen. Bij terugkomst, ik weet nooit of dit al in haar agenda staat, komen we langs het prachtige restaurantje, pal aan het strand. Terloops kijkt ze even op het krijtbord, met het menu. “Pollo” roept ze enthousiast. Kijk, Pollo is Spaans voor kip en daar ben ik gek op! Even later zitten we aan een tafeltje. Een jonge dame komt langs en het dagmenu wordt besteld. Inbegrepen is een glas rode wijn, maar deze deerne komt met een hele fles. Ik zal het verhaal niet te lang maken, maar aan het eind van de maaltijd, trouwens zonder de pollo want die is op, is de wijnfles leeg. Trouwens, de bediening is ook gewisseld. Er is nu een asblonde dame, die overigens strak in haar vel zit, die ons regelmatig vraagt of alles “Bueno” is. Mijn tafeldame stelt het niet op prijs als ik haar in het oog krijg en tussen mijn tanden sis. “Ze heeft een vals gebit!” bijt ze mij toe. “Daar wordt het alleen maar beter van” dien ik haar van repliek. Nu gaat de halve fles wijn parten spelen, want ze proest het uit van het lachen en dat houdt niet meer op.
Het wordt tijd voor koffie. De rekening voor een 3-gangen menu inclusief een fles wijn is € 19,00.
