Zoals verwacht worden we wakker van het getik van regen op ons dak. Ik vind het altijd een heerlijk gehoor en krijg de neiging mij nog eens lekker om te draaien.
Het allereerste wat mijn weervrouwtje doet is het checken van de vooruitzichten voor deze dag. Het lijkt erop dat we, vanwege de regen, de gehele dag aan de camper gebonden zijn.
Ikzelf kan mij met een gerust hart aan mijn hobby wijden, namelijk het kijken naar “Koffietijd” want er is geen dreiging van een andere activiteit.
Mijn fotografe grijpt het fototoestel en probeert een zogenaamde “regenserie” te maken. Want de hond moet, ondanks dit weer, wel worden uitgelaten. De meest uiteenlopende honden creaties komen voorbij, van de mooiste “kleedjes” tot deze wandelwagen. Want stel je voor dat je hondje nat wordt? Ze kunnen het dan wel “hondenweer” noemen, maar niet voor mijn hond. De “serie” mislukt, want om nu de hele ochtend met de camera in je hand te zitten, maar het idee was leuk.
Het weer knapt op, sterker, het wordt zelfs mooi en warm weer. De nieuwe buurtjes komen met hun ligstoelen op de proppen, maar dat optimisme delen wij niet. Wij gaan onze voorraden aanvullen, want mijn reisleidster heeft al door laten schemeren dat, zo de plannen er nu voorstaan, wij woensdag richting Valencia vertrekken.
Als alles weer netjes is ingeruimd en het meeste woestijnzand van de camper en het fietskleed is geveegd, melden zich weer donkere wolken om even later zich over ons uit te storten.
