We staan hier bovenop een klif en dit geeft ons een prachtig uitzicht over de aansluiting van het Kanaal met de Keltische zee. Het weer is niet geheel helder, anders zouden we Guernsey kunnen zien liggen.
Meneer de meeuw, die ons vanochtend wakker maakte door over ons dak heen en weer te trippelen, weet het uitzicht ook wel te waarderen. Het enige nadeel van dit bezoek is dat hij niet alleen iets komt halen, maar ook vaak iets achterlaat.
Deze opnames zijn nog tot stand gekomen dankzij de telelens, maar zodra het weer iets stabielere verwachtingen biedt gaan we erop uit om langs het Coast Path iets van de omgeving op te snuiven.
Het pad is nog ver en vooral hoog, dus enige moed verzamelen lijkt mij wel opportune.
Vanochtend, tijdens de koffie, ontdekken we de dieper gelegen reden van het slecht gekleed gaan van het Engelse volk. Want wat overkwam enige dagen geleden één van ons? Voor een zeer feestelijke gelegenheid was een mannelijk lid van onze “possy” een kledingwinkel ingestapt. Want zeg nou zelf, “Suits” kunnen de Engelsen wel fabriceren, nietwaar? Na enig aarzelen werd er overgegaan tot het aanpassen van één van de keuzes. Want wat in het rek er leuk uitziet hoeft, aangetrokken, dat nog niet te zijn. Zijn eega volgde hem tot vlakbij het pashokje in hoopvolle afwachting of dit het einde zou betekenen van hun zoektocht. Wat schets haar verbazing dat zij, met vriendelijke, doch strenge hand, werd verwijderd en plaats moest nemen, ver van het pashokje verwijderd. Nu is manlief niet het “outgoing type” en dus moest de dame in kwestie maar afwachten of ze de aankoop ooit te zien zou krijgen, voordat de aanschaf een feit zou worden.
Stel U deze scene voor, iedere keer dat een man of vrouw iets aanpast en dus “zelf” tot een keuze moet komen en U heeft het geheim ontdekt van de slecht geklede Engelsen.
