Regen, regen en nog eens regen. De hele nacht is het “raining cats and dogs”, zoals de Engelsen plegen te zeggen. Vandaag is het “grote weg” rijden, dus geen smalle weggetjes, waar je niet verder kan omdat er een tegenligger “dwars” ligt.
Maar de navigatie geeft verontrustende berichten op de TMC, die de verkeer situaties weergeeft. Eerst 6 min. vertraging en terwijl we die naderen verandert dit in 27 minuten. Ook biedt het apparaat een snellere route aan, maar de angst bestaat dat dit via “gele” of “witte” weggetjes gaat. Geel zijn smalle wegen, wit is nog smaller. Dus kiezen we voor de “opstopping”. Kilometers lang zitten we achter deze vrachtwagen, waar links vervaarlijk een grote tak uitsteekt. Het apparaat zal je inhalen, dan heb je een pracht van een kras op je caravan of camper.
Als dan ook nog de ruitenwissers vreemde kuren gaan vertonen, is de lol er snel vanaf.
Portsmouth levert nog wel leuke plaatjes, maar echt ervan genieten is er niet meer bij.
Op de Chichester Lakeside Holiday Park, trekt het humeur niet helemaal bij, ondanks dat ze blond is. Nergens kan ik de camper kwijt om in te schrijven, want overal sta ik iets te blokkeren. Als er dan alleen “grasplaatsen” zijn, die ook nog eens onder water staan, is het “mandje” leeg. Raad eens wie dat dan moet ontgelden? Inderdaad, mijn lieve bij rijdster, kokkin, fotograaf, wasvrouw en slapie.
Tot de assen in de drek, maar we vinden een plekje, hoewel, zonder satelliet ontvangst.
Maar we staan “te plak”, dus wordt het vanavond geen voetbal, maar een spelletje of een DVD.
Morgen gelijk weer weg!
