Zeg maar in Zuid Engeland, net achter de “bal” van de voet, want zo lijkt dit stukje van Engeland. Wat mij brengt bij de wedstrijd van vanmiddag tussen Engeland-Wales. Het schijnt hier in Engeland nogal te spelen maar daarover straks meer.
Gisteravond heeft het hoofdbestuur, in al haar wijsheid, besloten om naar Otterton te rijden. Dit is een monstertocht van wel 25 km en 30 minuten rijden. De eerste kilometers gaan nog over de M5, maar dat zal ras veranderen.
Smal wordt het, heel smal, maar gelukkig geven onze tegenliggers ons alle ruimte die we nodig hebben, soms rijden ze zelfs een stuk terug naar een iets breder gedeelte.
Maar zelfs wij hebben onze grenzen, wanneer we hier links aan moeten houden, voor de 1 1/4 mile naar Otterton. We parkeren langs de al smalle weg en ik houd een vriendelijke Engelse aan, die ons via een omweg de weg naar Otterton aanwijst.
Onderweg zien we nog overblijfselen van de viering van de 90ste verjaardag van de Queen en dat wordt nu aangevuld met het EK in Frankrijk.
Even verderop moet het anker en de motor uit, want de vrachtwagen wil op de oprijlaan zijn lading stenen lossen, maar mevrouw heeft haar auto in de weg staan. Dus wordt ons verteld dat het nog “Five minutes ” gaat duren, want mevrouw is niet zo bijster handig met haar autootje.
Op de camping krijgen we een prachtig plekje met dit uitzicht. Hoewel het nog bijna fout gaat als ik, In het Nederlands, zeg dat Wales vanmiddag van Engeland gaat winnen. Opeens zijn er geen plaatsen meer!!!
Let ook even op de Engelsman die “zijn perceel” heeft afgebakend. Rechts van de tent staat nog zijn mini caravannetje precies op de grens en wij maar denken dat Duitsers dit alleen maar doen.
Terwijl de regen nu met “bakken” uit de hemel komt en ook hier de “Hell is Breaking Lose”, door de donder, maak ik mij op voor de wedstrijd Engeland-Wales.
Er welt een traan in mijn oog, als Wales verliest van Engeland.
