Brean is een dorp en parochie tussen Weston-super-Mare en Burnham-on-Sea in Somerset , Engeland. De naam is afgeleid van "Bryn" Brythonic en modern Welsh voor een heuvel. In de buurt van het dorp is Brean Down, een kaap 98 m hoog en breedte van 2,4 km in het Kanaal van Bristol , waarop het Brean Down Fort staat en markeert het einde van Weston Bay .
Vandaag gaat het, per bus, naar Weston-super-Mare, een kustplaatsje met het vertier wat daar bij hoort.
Waar ik gisteren zat te piepen, over de smalle wegen, moet nu deze dubbeldekker bus zich een weg banen. Hier en daar worden de bomen niet ontzien en regelmatig moet er gestopt worden om tegenliggers te ontwijken, of een college buschauffeur.
Het stadje staat bekend om zijn “Grand Pier”, zie het als de pier bij Scheveningen, maar dan Engels. Dat Engelse uit zich in een aaneenschakeling aan gokkasten, grijpers en “Bulldozers”. Die laatste moet ik even uitleggen. Je gooit een munt in de kast en een schuif verplaatst de munt naar een gat, waar je de gevallen muntjes weer uit kan halen, enzovoorts et cetera.
Zo ziet dat er dan uit, muntje voor muntje wordt in de automaat gegooid, in de hoop dat “de bult” op de rand naar beneden stort. Mink vindt een stapel muntjes en deelt deze met Ali. Jammer genoeg is het geluk niet aan beider zijde, dus zoals het nu staat moet deze trip uit eigen zak worden betaalt.
Het uitzicht op de pier is “stunning”, wat zoveel wil zeggen als prachtig. Hoewel het bij een klein zonnetje wel eens nog mooier zou kunnen zijn, want nu is de mist hier een spelbreker.
In een obscuur tentje bestel ik mijn eerste “Fish and Chips”. Terwijl we zitten te wachten ontdek ik een enorme motor en als even later de “Hells Angel” terugkomt en zijn “Bike” wil starten, blijft het bij een armetierig gepruttel, in plaats van de verwachte herrie. Het zadel komt eraf en er wordt flink gesleuteld. Maar als het spul weer loopt, het ligt aan de slechte accu, moet hij gas blijven geven, anders gaat het ding weer uit en moet hij opnieuw beginnen. Ik zie hem met één hand hannesen, dus ga hem helpen. Hij zet alles weer in elkaar, terwijl ik gas blijf geven. Een hels kabaal geeft het als ik even de gashendel iets verder open draai. Opeens ontdek ik op zijn leren jack de kreet “Loud exhausts save Lives” (Luide uitlaten redden levens) en geef nog eens gas. Terug bij ons tafeltje komt al snel de Fish and Chips. Normaal een week visje en even zo slappe patat, maar hier is het zeer smaakvol en vooral knapperig.
Op de terugweg worden we getroffen door de enorme aantallen caravan- chaletparken.
Pal naast dit caravanpark, waar we staan, is een enorm pretpark gesitueerd en is het een aaneenschakeling van “platte vermaak” tentjes. Nu snappen we de vele caravan- en chaletparken.
De dames hebben de smaak van deze bustocht zo te pakken, dat ze tot het eindpunt mee rijden. Jammer voor hun is de aansluiting 20 minuten te laat en moeten ze wachten. Tot overmaat van ramp stappen ze ook nog eens uit op de verkeerde halte, waardoor ze weer terug moeten wandelen.
Wie het onderste uit de kan wil……
