Ik weet het, in onze situatie hebben we het zelf voor het kiezen, of we nu wel of niet iets “gaan doen”. Maar een, min of meer, verplichte rustdag zie ik als een goden geschenk. Ook dit is een reden dat de blog soms iets later bij jullie aankomt, want het zit buiten nog zo lekker.
Doordat de fiets van Jikke “een beetje moe” is, gaan we naar een therapeut op zoek, om de vermoeide geest weer te resetten. Vanmorgen heeft Jikke met de leverancier in Franeker gebeld en de remedie is “updaten van de software”. Dus raadplegen we Internet voor de dichtbij zijnde dealer van Trek fietsen. Nu zijn E-Bikes, in Engeland, nog niet helemaal usance, dus de eerste drie geven nul op het gevraagde rekest. Wel Trek fietsen, maar geen E-bikes en zeker geen Update mogelijkheid. Eén wil het wel proberen, maar zoekt eerst de nieuwste software en belt ons terug. U raadt het al, hij belt niet, dus trekt Jikke, nu zelf, de stoute en Engelse schoenen aan en belt hem dan maar. Zie daar, ze kan morgen, jazeker op zondag, langskomen.
Het is een drukkende dag, niet echt zonnig, of zoals Mink het duidt, “het is neer”, wat Fries is voor zoiets als dat het broeierig, drukkend is. Maar dat weerhoudt de dames niet om eens goed tekeer te gaan met de aanwezige wasmachine. Binnen de kortste keren ziet ons plekje eruit alsof een stel zigeuners zich tussen onze campers hebben genesteld, met al die was op de diverse lijnen en droogrekken.
Ali gaat vogelen en komt met veel enthousiasme vertellen dat ze een “Koolmees” en een “Groenling” heeft geschoten. Als wij wat heftig reageren, blijkt het met het fototoestel gebeurd te zijn.
Als ik, onder een boom, bij de Coöp sta te wachten, totdat de dames klaar zijn met inkopen, kijk ik omhoog en wordt getroffen door dit mooie beeld. De diverse kleur schakeringen doorelkaar geslingerd, alsof een waanzinnig geworden schilder een aantal verfblikken in de lucht heeft gegooid. Tja, soms wordt het iets te broeierig.
Laat in de middag krijgt Ali een telefoontje uit Nederland. Toch nog onverwachts is een zeer goede vriend van haar overleden. We herinneren ons Bert als een goede en geduldige vader van twee zoons. Zijn energie en niet aflatende inzet, voor zaken waar hij in geloofde, zou je voorbeeldig kunnen noemen. Voor ons was hij een aangename en hardwerkende reisgenoot, op onze jaarlijkse zeiltochten en we zullen zijn heerlijke en uitgebreide maaltijden niet vergeten.
Rust in vrede, Bert.
