Het plan om vandaag naar “Dovercourt Caravan Park” in Harwich te gaan wordt overruled door een voorstel van Mink. Dit omdat beide chauffeurs een beetje angst hebben om op een kletsnat camperveld te gaan staan. Vorige keer kon Mink daar al niet wegkomen, dus bedenkt hij een alternatief. Het wordt een BritStops in Little Bentley (300 inwoners) genaamd “The Bricklayers Arm”. Er wordt gebeld met Liz, die kokkin is in de Bricklayers Arm. Maar in eerste instantie wordt er niet opgenomen, dus spreek ik wat in. Even later belt Liz me terug en wordt de afspraak bevestigd. Nu lijkt dit allemaal eenvoudig, maar een gesprek met Liz blijkt geen sinecure. Liz is, om het voorzichtig te stellen, lang van stof en begint uitgebreid te vertellen, dat ze zondagavond dicht zijn, omdat op zondag een lunch geserveerd wordt van 1 uur tot half vijf… Het hele menu komt langs, zelfs voor een vegetariër, totdat Jikke met mimiek duidelijk maakt “bestel maar”. Dus, rond 4 uur, eten we bij Liz en haar Crew.
Eigenlijk gaat de reis zeer voorspoedig, totdat we in een file terecht komen. Er passeren een aantal brandweerauto’s en de Engelsen zijn zeer gedisciplineerd, door aan de kant te kruipen. De brandweerauto's, racen met ongelooflijke snelheid langs de file en dan sluit de rij zich weer, om anderen te verhinderen om ook te gaan inhalen, echt waar, het gebeurt.
De Bricklayers Arm is een klein soort Cottage, dat is omgebouwd tot een Pub (waarom ik achterstevoren de pub verlaat is mij een raadsel). Het is klein, piepklein en ik verbaas me nu over de aanloop. De ene na de andere auto meldt zich op het piepkleine parkeerplaatje en dan nemen wij, met de twee campers, ook nog een een belangrijk deel in. Gelukkig zijn wij de eerste gasten op de parkeerplaats.
Om 4 uur worden we aan tafel verwacht.
