Vanmorgen krijgen we een mailtje vanuit Oldenburg dat ons nieuwe raam opgestuurd zal worden vanuit Hymer. Het zal dinsdag of woensdag aankomen bij Fassbender. Nah ja, we wachten af, voorlopig zitten we hier goed. Want als het mooi weer is eten we lekker buiten. Dat wil zeggen, we eten lekker en we eten buiten. Ali zit gewapend met de Marokkaanse vliegenmepper in de aanslag. Ze heeft het voor het grootste gedeelte gemunt op wespen. Want hoe je het wendt of keert, er zijn er dit jaar beduidend meer dan andere jaren. Regelmatig vliegen de messen om mijn oren, als Ali weer een mep uitdeelt aan een wesp die de Sinaasappel marmelade van haar mes wil afsnoepen. Ook bordjes moeten het ontgelden en geregeld vliegt een bord in onbestemde richting. Het aller aller ergste is wel mijn bier. Ik drink, bij warm weer, Hefe Weitzen en daar zijn de wespen gek op. Als ik niet beter zou weten zou ik zweren dat alle wespen uit de Duitse deelstaat Bayern komen. Heb ik zo’n heerlijk half liter glas ingeschonken met deze goddelijke drank, storten deze wespen zich met waarlijke doodsverachting op en zelfs in mijn bier. De enige oplossing die mij dan te doen staat is met een lepeltje deze alcoholisten er weer uit te vissen. En steevast krijg ik het idee dat, als ik daarna weer een slokje neem, mijn tong ietwat verdoofd wordt. Is dit een soort wraak, omdat ik hen uit mijn bier verwijder?
Om twee uur wil Ali zwemmen en ik moet mee. Nu waait het lekker en als dan ook nog de overbuurman zijn surfboard uit de tent trekt, zie ik mogelijkheden om foto’s te maken.
In eerste instantie richt ik mij op zogenaamde “paren”, waar twee van zijn, zeg maar.
Maar al snel gaat mijn creativiteit met me aan de haal.
De wind laat het een beetje afweten en dan ga je andere zaken uitproberen, op het water, maar ook dat valt niet altijd even mee.
Wel betrap ik onze camperplaats beheerder(es) in een andere hoedanigheid, namelijk als surfinstructrice.
Er zijn van die momenten in het leven dat je het jammer vindt als je al iets onder de knie hebt.
