Gisteravond verzamelde zich in het toiletgebouw, volgens de buren, een groepje jeugd dat moet schuilen voor de hevige regen. Tot ongeveer 2 uur in de nacht wordt er muziek gemaakt of gedraaid, dat is niet helemaal duidelijk.
Als alle jeugd hun tijdelijke verblijfplaats zo netjes achterlaat als deze meiden en jongens……..
Het was vannacht een natte boel en overdag blijft het miezeren. De helft van de tijdelijke bewoners kiest ervoor een andere plek te gaan zoeken met als resultaat dat het weer heel rustig wordt. Ook de overburen, in de caravan die zoveel problemen met hun voortent hadden, kiezen ervoor hun spulletjes bij elkaar te zoeken. Totdat we ontdekken dat de heren met de caravan over het terrein beginnen te racen.
Nadat ze 4 verschillende plekken hebben aangedaan, inclusief pal voor onze neus, proberen ze het apparaat aan het einde van het veldje in te parkeren. Het is beangstigend te zien, hoe onhandig dit volk de caravan achteruit probeert te rijden, maar voorzichtig zijn ze bij lange na niet.
Even later slepen ze hun rommeltje, terwijl de regen steeds heviger wordt, naar hun nieuwe stekje.
Onze lieve heer heeft vreemde kostgangers.
Nu er zo’n beetje de gehele dag water naar beneden komt, wordt het ook moeilijker om van het veldje weg te rijden. Achter ons probeert al geruime tijd een fel gekleurde en zelf gebouwde, dus loeizware, camper van zijn plek te komen. Het apparaat krijgt weinig koeling, dus enorme rookpluimen verlaten de uitlaat. Als hij het eindelijk in z’n 2e versnelling probeert, komt hij langzaam vooruit. Als hij eenmaal rolt, trapt hij, met de moed der wanhoop, het gas in. Glibberend zoekt hij zijn weg naar de uitgang, waar juist op dat moment een caravan geparkeerd staat. Ik zou graag even meeluisteren in de cabine van de camper. Zoals gewoonlijk begint Ali zich ook al zorgen te maken en kan ik wachten op de uitspraak:
“We komen hier nooit weer weg!”
